رم ایستا ( به انگلیسی: Static RAM یا SRAM ) یا حافظه ایستا با دسترسی محدود نوعی حافظه است که از مدارات فلیپ فلاپ برای ذخیره هر بیت استفاده می کنند. رَم ایستا نوعی حافظه فرّار است، به این معنی که با قطع شدن برق داده ها را حفظ نمی کند.
معنای کلمهٔ ایستا در عنوان این حافظه نمایانگر وجه تمایز این نوع از حافظه با حافظهٔ پویا است. در حافظه پویا، با توجه به اینکه از خازن برای نگهداری داده استفاده می شود، عمل شارژ شدن خازن های دشارژ شدن دائماً در حال تکرار است. حافظه SRAM سریع تر و البته گران تر است و به طور معمول در حافظه نهان سی پی یو ( به انگلیسی: CPU Cache ) استفاده می شود، درحالی که DRAM به عنوان حافظه اصلی کامپیوتر استفاده می شود. به طور خلاصه می توان گفت حافظه نهان محل نگهداری اطلاعات پرکاربرد است که به سی پی یو این امکان را می دهد به این اطلاعات سریع تر دسترسی پیدا کند.
در سال ۱۹۶۵، [ ۱] آرنولد فاربر و یوجین اشلِیگ، کارمندان IBM، با استفاده از گیت ترانزیستور و دیود تونلی یک سلول حافظه ساختند. آن ها در طراحی خود دو ترانزیستور و دو مقاومت را جایگزین فلیپ فلاپ کردند؛ ساختاری که به سلول فاربر - اشلیگ شهرت دارد. بر اساس همین طراحی، در همان سال بنجامین آگوستا و تیم اش در IBM، تراشه حافظه ۱۶ بیتی از جنس سیلیکن با ۸۰ ترانزیستور، ۶۴ مقاومت و ۴ دیود ساختند.
اولین حافظهٔ پویا ( DRAM ) ی تجاری، با استفاده از خازن ها و ترانزیستورهای مجزا نیز در همان سال ساخته شد. [ ۲]
اگرچه SRAMها به عنوان حافظه های فرار شناخته می شوند، اما همچنان می توانند داده ها را در خود حفظ کنند. [ ۳]
• سادگی - مداری برای بازیابی داده ها مورد نیاز نیست
• کارایی
• قابلیت اطمینان
• اتلاف کم انرژی
• هزینه
• تراکم
• انرژی قابل استفاده زیاد
میزان انرژی مصرفی این حافظه بستگی زیاد به این دارد که چه تعداد دفعات سی پی یو به این حافظه رجوع می کند. تاکنون روش های بسیاری جهت کاهش مصرف انرژی این حافظه ارائه شده است. [ ۴]
• محصولاتی با اهداف کلی
• یکپارچه بر روی تراشه
بسیاری از زیر سیستم های صنعتی و علمی، الکترونیک خودرو و مشابه آن، دارای حافظهٔ ایستا هستند که در این دسته به آن ها ESRAM می گویند. [ ۵] در ابعاد کوچکتر، این حافظه ها حتی در اسباب بازی ها نیز با یک رابط الکترونیکی تعبیه شده اند. حافظه های چند مگابایتی در سیستم های پیچیده تر مانند دوربین های دیجیتال، تلفن ها همراه و کنسول های بازی به کار می روند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمعنای کلمهٔ ایستا در عنوان این حافظه نمایانگر وجه تمایز این نوع از حافظه با حافظهٔ پویا است. در حافظه پویا، با توجه به اینکه از خازن برای نگهداری داده استفاده می شود، عمل شارژ شدن خازن های دشارژ شدن دائماً در حال تکرار است. حافظه SRAM سریع تر و البته گران تر است و به طور معمول در حافظه نهان سی پی یو ( به انگلیسی: CPU Cache ) استفاده می شود، درحالی که DRAM به عنوان حافظه اصلی کامپیوتر استفاده می شود. به طور خلاصه می توان گفت حافظه نهان محل نگهداری اطلاعات پرکاربرد است که به سی پی یو این امکان را می دهد به این اطلاعات سریع تر دسترسی پیدا کند.
در سال ۱۹۶۵، [ ۱] آرنولد فاربر و یوجین اشلِیگ، کارمندان IBM، با استفاده از گیت ترانزیستور و دیود تونلی یک سلول حافظه ساختند. آن ها در طراحی خود دو ترانزیستور و دو مقاومت را جایگزین فلیپ فلاپ کردند؛ ساختاری که به سلول فاربر - اشلیگ شهرت دارد. بر اساس همین طراحی، در همان سال بنجامین آگوستا و تیم اش در IBM، تراشه حافظه ۱۶ بیتی از جنس سیلیکن با ۸۰ ترانزیستور، ۶۴ مقاومت و ۴ دیود ساختند.
اولین حافظهٔ پویا ( DRAM ) ی تجاری، با استفاده از خازن ها و ترانزیستورهای مجزا نیز در همان سال ساخته شد. [ ۲]
اگرچه SRAMها به عنوان حافظه های فرار شناخته می شوند، اما همچنان می توانند داده ها را در خود حفظ کنند. [ ۳]
• سادگی - مداری برای بازیابی داده ها مورد نیاز نیست
• کارایی
• قابلیت اطمینان
• اتلاف کم انرژی
• هزینه
• تراکم
• انرژی قابل استفاده زیاد
میزان انرژی مصرفی این حافظه بستگی زیاد به این دارد که چه تعداد دفعات سی پی یو به این حافظه رجوع می کند. تاکنون روش های بسیاری جهت کاهش مصرف انرژی این حافظه ارائه شده است. [ ۴]
• محصولاتی با اهداف کلی
• یکپارچه بر روی تراشه
بسیاری از زیر سیستم های صنعتی و علمی، الکترونیک خودرو و مشابه آن، دارای حافظهٔ ایستا هستند که در این دسته به آن ها ESRAM می گویند. [ ۵] در ابعاد کوچکتر، این حافظه ها حتی در اسباب بازی ها نیز با یک رابط الکترونیکی تعبیه شده اند. حافظه های چند مگابایتی در سیستم های پیچیده تر مانند دوربین های دیجیتال، تلفن ها همراه و کنسول های بازی به کار می روند.
