حافظه تداعی گر

حافظه آدرس پذیر محتوا ( CAM ) نوع خاصی از حافظه رایانه است که در برخی از برنامه های جستجو با سرعت بسیار بالا استفاده می شود. همچنین به عنوان حافظه انجمنی یا ذخیره انجمنی شناخته می شود و داده های جستجوی ورودی را با جدول داده ها مقایسه می کند و آدرس داده ها را مطابقت می دهد. [ ۱]
واحد تشخیص کلمات داده توسط دادلی آلن باک در سال ۱۹۵۵ پیشنهاد داده شد. [ ۲]
CAM غالباً در دستگاه های شبکه مورد استفاده قرار می گیرد که سرعت انتقال اطلاعات و جدول جدول مسیریابی را بهبود می بخشد. از این نوع حافظه انجمنی در حافظه نهان نیز استفاده می شود. در حافظه پنهان انجمنی، آدرس و محتوا هر دو در کنار هم ذخیره می شوند. وقتی آدرس مطابقت دارد، محتوای مربوطه از حافظه نهان واکشی می شود.
برخلاف حافظه رایانه استاندارد، حافظه دسترسی تصادفی ( RAM ) ، که در آن کاربر آدرس حافظه را تأمین می کند و رام کلمه داده ذخیره شده در آن آدرس را برمی گرداند، یک CAM به شیوه ای طراحی شده است که کاربر یک کلمه داده را تهیه می کند و CAM کل آن را جستجو می کند حافظه برای دیدن اینکه آیا آن کلمه داده در هر نقطه از آن ذخیره شده است یا نه. اگر کلمه داده شده پیدا شود، CAM لیستی از یک یا چند آدرس ذخیره سازی را که کلمه در آن پیدا شده است می دهد؛ بنابراین CAM تجسم سخت افزاری آن چیزی است که از نظر نرم افزاری آرایه انجمنی نامگذاری شده است. [ ۳]
تعریف اصلی رابط کاربری برای CAMها و سایر موتورهای جستجوی شبکه در توافق نامه همکاری با نام Look - Aside Interface ( LA - 1 و LA - 1B ) که توسط انجمن پردازش شبکه ایجاد شده است، مشخص شده است. دستگاه های زیادی مطابق با توافق نامه همکاری با شرکت Integrated Device Technology , Cypress Semiconductor، IBM، Broadcom و دیگران تولید شده اند. در ۱۱ دسامبر ۲۰۰۷، OIF توافق نامه رابط سریال ( SLA ) را منتشر کرد. [ نیازمند منبع]
CAM در برنامه های جستجوی داده بسیار سریعتر از RAM است. اما CAM معایب هزینه ای بیشتری دارد. برخلاف تراشه RAM، که دارای سلولهای ذخیره سازی ساده است، هر بیت حافظه جداگانه در یک CAM کاملاً موازی باید مدار مقایسه مربوط به خود را داشته باشد تا تطابق بین بیت ذخیره شده و بیت ورودی را تشخیص دهد. علاوه بر این، خروجی های مطابقت از هر سلول در کلمه داده باید ترکیب شوند تا سیگنال مطابقت کلمه داده کامل ارائه شود. مدارهای اضافی اندازه فیزیکی و هزینه ساخت تراشه CAM را افزایش می دهد. مدارهای اضافی همچنین اتلاف توان را افزایش می دهد، زیرا هر مدار مقایسه در هر چرخه ساعت است. در نتیجه، CAM فقط در برنامه های تخصصی مورد استفاده قرار می گیرد که سرعت جستجو را نمی توان با استفاده از یک روش کم هزینه انجام داد. یکی از پیاده سازی های موفق موفق، IC و سیستم پردازشگر هدفی عمومی بود. [ ۴]