حافظمیر. [ ف ِ ] ( اِخ ) از مردم قریه سینان است. صفات حمیده و اخلاق پسندیده داشت و به انواع فضل و کمال آراسته بود. این رباعی از اوست : افسوس که حسنت ای جفاجوی نماند وآن خال سیاه عنبرین بوی نماند در کوی تو خانه داشتم روزی چند آن خانه خراب گشت و آن کوی نماند.