حافظ حمیدی. [ ف ِ ظِ ح ُ م َ] ( اِخ ) محمدبن فتوح بن عبداﷲ الازدی المیورقی الحمیدی ، مکنی به ابوعبداﷲ. مورخ و محدث اندلس. مولد وی بسال 418 هَ. ق./ 1027 م. او سفری به مصر و مکه و دمشق کرد و به بغداد سکنی گزید و بسال 488 هَ. ق. بدانجا وفات یافت. او راست : «جذوةالمقتبس فی اخبار علماءاندلس » و «تاریخ اسلام » و «الذهب المسبوک فی وعظ الملوک » و «تسهیل السبیل الی علم الترسیل » و «الجمع بین الصحیحین » در حدیث ( خطی ). ( الاعلام زرکلی ج 3 ص 963 ).
