حافظ ابرو عبدالله بن لطف الله

[ویکی نور] شهاب الدین عبداللّه خوافی متوفای 833 هجری قمری در هرات تولد یافت،در همدان علم آموخت و به سال 833 هجری در زنجان وفات یافت.وی از روزگار تیمور جزو رجال دربار بود و به عنوان بازیگر شطرنج نیز شهرت یافت.شاهرخ،نوادۀ تیمور که ضمن سفرهای زمینی ودریایی حافظ ابرو را به همراه خود می برد، او را مورخ رسمی دربار کرده و وظایف علمی مختلف به عهدۀ او گذاشته بود که از آن جمله تألیف یک کتاب جغرافیایی بود که گرچه نام و عنوان آن نامعلوم است، اما دارای اهمیت ویژه است.
دربارۀ زندگی و احوال حافظ ابرو اطلاع چندانی در دست نیست و آنچه از نام و خاستگاه و احوال او می دانیم و همواره در منابع تکرار شده از خلط و اشتباه خالی نیست.فصیح خوافی نام و لقب او را«شهاب الدین عبداللّه الخوافی»آورده و این مطابق است با آنچه حافظ ابرو در ذیل ظفرنامه شامی و مقدمه تاریخ آل کرت آورده و خود را«عبد اللّه بن لطف اللّه بن عبدالرشید...المدعو بحافظ ابرو»خوانده است.لقب او را نیز نور الدین و هم شهاب الدین آورده اند.
دربارۀ آثار حافظ ابرو محققان به تفصیل بحث کرده اند با این همه کتاب مجمع التواریخ او هنوز به درستی و دقت بررسی نشده و بسیاری از آثار تاریخی منسوب به حافظ ابرو در واقع اجزاء و ابواب همین کتاب اند که گاه بطور مستقل از آنها یاد شده است.ازدیگر آثار وی می توان به کتاب زبدة التواریخ بایسنقری اشاره کرد که برای بایسنقر میرزا فرزند هنرمند و هنرپرور شاهرخ نوشت.وی به امر و خواست شاهرخ به نگارش آثار دیگری پرداخت.
جغرافیای حافظ ابرو / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
زبدة التواریخ (حافظ ابرو) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده