حافز

لغت نامه دهخدا

حافز. [ ف ِ ] ( ع اِ ) جائی که دوتا میشود کنج دهان بجانب روی. ( منتهی الارب ). || اول کار. ( مهذب الاسماء ). || حالت اصلی. || خلقت اولی.

پیشنهاد کاربران

بپرس