حاطه ا

لغت نامه دهخدا

حاطه ا. [ طَ هُل ْ لاه ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) خداوند او را نگاه دارد. حاطهم اﷲ؛ خداوند ایشان را نگاه دارد :
این لشکر منصور ترا حاطهم اﷲ
بر شه ره پیروزی پیوسته گذر باد.
سیدحسن غزنوی.
هرچه رفته ست از عطیتهای ایشان تاکنون
حاطه اﷲ زو بیک احسان مفرد میرود.
انوری.
لشکرت حاطهم اللَّه چو پی خصم روند
بخدا گر رهشان سد سکندر گیرد.
ظهیر.

پیشنهاد کاربران

بپرس