حاز. [ حازز ] ( ع اِ ) بریدگی دو شوخ پینه سینه شتر از آسیب آرنج وی ، پس اگر خون برآید گویند: بالبعیر حاز و اگر خون نه برآید بالبعیر ماسح خوانند. ( از منتهی الارب ). به حاز، یقال اذا اصاب المرفق طرف کرکرة البعیر فقطعه و ادماه و ان لم یدمه قیل : به ماسح. ( اقرب الموارد ). || حزت حازة من کوعها، مثل ، یضرب فی اشتغال القوم بامرهم عن غیره. ( منتهی الارب ). والضمیر للجاریة. ( اقرب الموارد ).
