حارث محاسبی

دانشنامه آزاد فارسی

حارِث مُحاسِبی (بصره ح ۱۶۵ـ بغداد ۲۴۳ق)
(نام اصلی: ابوعبدالله حارث بن اسد) زاهد و عارف مشهور و از مشایخ تصوّف. گویند لقب او اشاره به آن است که لحظه ای از محاسبۀ نفس خود فارغ نمی شد. او را در میان ناموران حوزۀ تصوّف به دانش وسیع در علوم ظاهری ستوده اند. حدیث را از یزید بن هارون فراگرفت و ابوالعباس طوسی در شمار راویان اوست. در تصوف با جنید مصاحبت داشت. بصری بود و چون پدرش مذهب قدَری داشت، از این رو در میراثِ هنگفت او هیچ تصرفی نکرد هرچند به هنگام مرگ، به یک درهم محتاج بود. دعای او را مستجاب دانسته اند. محاسبی، سال ها در بغداد به نشر تصوّف همت گماشت، تا آن جا که او را استاد اکثر بغدادیان دانسته اند. از نخستین بغدادیانی است که از آن ها، رسماً سماعِ همراه با تواجد گزارش شده است. الوصایا؛ التوهّم؛ آداب النفوس؛ شرح المعرفه؛ و الرعایه لحقوق الله را از کتاب های او دانسته اند.

پیشنهاد کاربران

ابوعبدالله حارث ابن اسد محاسبی بصری ( ۲۴۳–۱۶۵ ه‍. ق ) حدود سال ۱۶۵ هجری قمری در بصره به دنیا آمد و در سال ۲۴۳ هجری در بغداد از دنیا رفت. او را یکی از بزرگترین مشایخ تصوف قرن سوم نامیده اند. وی غالب عمر خود را در بغداد گذراند. علاوه بر عرفان اسلامی در فقه، حدیث و کلام نیز سررشته داشت. حارث بیشتر اوقات خود را به تدریس، عبادت، و وعظ و تألیف گذراند. اگرچه از اهل سنت بود اما در آثارش به احادیث گوناگونی از امامان اهل بیت شیعیان اشاره کرده است. از جمله اولین حدیثی که در کتاب الرعایه استفاده کرده است نقل از محمد بن علی الباقر امام پنجم شیعیان است.
...
[مشاهده متن کامل]

محاسبی در فقه شاگرد شافعی بود. او در بغداد هم به آموختن فقه می پرداخت و هم حدیث روایت می کرد و با آنکه در مباحث کلامی به مخالفت با معتزله می پرداخت و در رد آنها سخن می گفت، پیروان احمد بن حنبل او را مجبور به ترک بغداد و سکونت کوفه کردند. تا حدی عرصه بر وی تنگ شد که هنگام مرگ حارث فقط چهار نفر بر جنازه او حاضر شدند.
حارث با آنکه در فقه، کلام و حدیث مرتبه ای خاص داشت، اما بیشتر در عرفان آوازه یافت و یکی از مشایخ بزرگ تصوف شناخته شد، چنان که او را در تصوف استاد بغدادیان به شمار آوردند.
در این مجموعه برخی از سخنان زیبای این عارف شوریده را از زبان عارف بزرگ و نامی ایران شیخ فریدالدین عطار نیشابوری که در کتاب تذکرة الاولیاء ذکر شده است، بیان می کنیم:
و گفت: تفکر اسباب را به حق قایم دیدن است.
و گفت: علامت انس به حق وحشت است از خلق و گریز است و هرچه خلق در آن است و منفرد شدن به حلاوت ذکر حق تعالی برقدر آنکه انس حق در دل جای می گیرد، بعد از آن انس به مخلوقات از دل رخت بر می گیرد.
و گفت: در همه کارها از سستی عزم حذر کن که دشمن در این وقت بر تو ظفر یابد، و هرگاه که فتور عزم دیدی از خود هیچ آرام مگیر به خدای پناه جوی.
و گفت: هرکه باطن خود را درست کند به مراقبت و اخلاص خدای تعالی ظاهر او آراسته گرداند به مجاهده و اتباع سنت.
منبع: وبلاگ اشعار عرفاتی شعرای بزرگ
• الرعایه لحقوق الله و القیام بها
• الوصایا
• التوهم
• آداب النفوس
• کتاب فی مائیه و معناه
• فهم القرآن و معانیه
• بدء من اناب الی الله
• البعث و النشور
• القصد و رجوع الی الله
• فهم الصلاه
• معاتبه النفس

حارث محاسبی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/حارث_محاسبی

بپرس