حارث بن کلده

حارِثِ بن کَلدِه
از پزشکان قبل از ظهور اسلام. اهل طائف بود. وی مسافرت هایی به خارج کرد. علم طب را در ایران تعلیم یافت و در این سرزمین تمرین کرد و داروها و دردها را در این کشور شناخت. از ایام رسول الله (ص) تا خلافت معاویه، گویا بیش از ۱۰۰ سال زندگی کرد و در زمان معاویه وفات یافت. معاویه از وی پرسید طب چیست جواب داد الأزْم یعنی گرسنگی. جوهری در کتاب الصحاح خود آورده است: أزم به معنی امساک است. گفته های زیر از اوست: تا می توانی از خوردن دارو دوری کن و فقط در حال ضرورت آن را استعمال نما زیرا دارو اگر دردی را برطرف کند دردی را با خود می آورد، همچنین: هر بدنی را به آنچه عادت داشته است معالجه نمایید. کتاب کلام در حکمت و گفت وگو در طب که مشتمل بر گفت وگوی او و کسری انوشیروان است، از وی می باشد.