[ویکی فقه] حارث بن هشام (قرآن). حارث (حرث) بن هشام بن مغیره، مکنا به ابوعبدالرحمن، از قریش تیره بنی مخزوم، از سران شرک بود.
حارث (حرث) بن هشام بن مغیره، مکنا به ابوعبدالرحمن، از قریش تیره بنی مخزوم، از سران شرک و «مؤلفة قلوبهم» بود. برخی مفسران ذیل آیه ۱۲۸ آل عمران، وی را در شمار کسانی دانسته اند که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) روز احد آنها را لعنت کرد ؛ نیز مقصود از «ائمة الکفر» در آیه ۱۲ توبه، رؤسای قریش از جمله حارث بن هشام و ذیل آیه ۶۰ توبه در شمار افرادی ذکر شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای تالیف قلوب ایشان سهمی از صدقات را به آنان بخشید.
علت نزول آیه
(لیس لک من الامر شی ء او یتوب علیهم او یعذبهم فانهم ظالمون) درباره علت نزول این آیه (آیه ۱۲۸ آل عمران) نیز روایات متعددی نقل شده است از جمله پس از آنکه دندان و پیشانی پیامبر در جنگ "احد" شکست، و آن همه ضربات سخت بر پیکر مسلمین وارد شد، پیامبر از آینده مشرکان نگران گردید و پیش خود فکر می کرد چگونه این جمعیت قابل هدایت خواهند بود و فرمود "کیف یفلح قوم فعلوا هذا بنبیهم و هو یدعوهم الی ربهم": "چگونه چنین جمعیتی رستگار خواهند شد که با پیامبر خود چنین رفتار می کنند در حالی که وی آنها را بسوی خدا دعوت می کند".آیه فوق نازل شد و به پیامبر ص دلداری داد که تو مسئول هدایت آنها نیستی بلکه تنها موظف بتبلیغ آنها می باشی".
ائمه کفر
«فقاتلوا ائمة الکفر» با رؤسای کفر و گمراهی پیکار کنید، و اینکه بالخصوص دستور پیکار با آنان را صادر فرموده بدانجهت است که آنان اند که پیروان خود را گمراه کنند، و حسن گفته: منظور همه کفار هستند زیرا هر کافری پیشوای خویش است در کفر و بی ایمانی و پیشوای دیگران است در دعوت بسوی کفر. و ابن عباس و قتاده گفته اند: منظور همان رؤساء و بزرگان قریش هستند مانند: حارث بن هشام، و ابو سفیان بن حرب، و عکرمة بن ابی جهل، و سایر رؤسای قریش که پیمان شکنی کردند. و حذیفة بن یمان (یکی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله) می گفت: اهل این آیه پس از این خواهند آمد.
حارث (حرث) بن هشام بن مغیره، مکنا به ابوعبدالرحمن، از قریش تیره بنی مخزوم، از سران شرک و «مؤلفة قلوبهم» بود. برخی مفسران ذیل آیه ۱۲۸ آل عمران، وی را در شمار کسانی دانسته اند که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) روز احد آنها را لعنت کرد ؛ نیز مقصود از «ائمة الکفر» در آیه ۱۲ توبه، رؤسای قریش از جمله حارث بن هشام و ذیل آیه ۶۰ توبه در شمار افرادی ذکر شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای تالیف قلوب ایشان سهمی از صدقات را به آنان بخشید.
علت نزول آیه
(لیس لک من الامر شی ء او یتوب علیهم او یعذبهم فانهم ظالمون) درباره علت نزول این آیه (آیه ۱۲۸ آل عمران) نیز روایات متعددی نقل شده است از جمله پس از آنکه دندان و پیشانی پیامبر در جنگ "احد" شکست، و آن همه ضربات سخت بر پیکر مسلمین وارد شد، پیامبر از آینده مشرکان نگران گردید و پیش خود فکر می کرد چگونه این جمعیت قابل هدایت خواهند بود و فرمود "کیف یفلح قوم فعلوا هذا بنبیهم و هو یدعوهم الی ربهم": "چگونه چنین جمعیتی رستگار خواهند شد که با پیامبر خود چنین رفتار می کنند در حالی که وی آنها را بسوی خدا دعوت می کند".آیه فوق نازل شد و به پیامبر ص دلداری داد که تو مسئول هدایت آنها نیستی بلکه تنها موظف بتبلیغ آنها می باشی".
ائمه کفر
«فقاتلوا ائمة الکفر» با رؤسای کفر و گمراهی پیکار کنید، و اینکه بالخصوص دستور پیکار با آنان را صادر فرموده بدانجهت است که آنان اند که پیروان خود را گمراه کنند، و حسن گفته: منظور همه کفار هستند زیرا هر کافری پیشوای خویش است در کفر و بی ایمانی و پیشوای دیگران است در دعوت بسوی کفر. و ابن عباس و قتاده گفته اند: منظور همان رؤساء و بزرگان قریش هستند مانند: حارث بن هشام، و ابو سفیان بن حرب، و عکرمة بن ابی جهل، و سایر رؤسای قریش که پیمان شکنی کردند. و حذیفة بن یمان (یکی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله) می گفت: اهل این آیه پس از این خواهند آمد.
wikifeqh: حارث_بن_هشام_(قرآن)