حادثه کشتی مادر زئوس انگلیسی: Nossa Senhora da Graça incident یک درگیری سه روزه در ۳–۶ ژانویه ۱۶۱۰ میلادی، بین یک کرک ( نوعی کشتی بادبانی ) متعلق به پادشاهی پرتغال و سامورایی ها وابسته به خاندان آریما در بندر ناگازاکی، ژاپن بود. این کشتی هنگامی که توسط کشتی های سامورایی مورد تعقیب و حمله بود توسط کاپیتان آن آندره پسوآ، به آتش کشیده شده و غرق شد. در آن زمان این مقاومت بسیار سخت و مرگبار ژاپن را تحت تأثیر قرار داد و تأثیر این رویداد حتی در قرن ۱۹ نیز ادامه داشت.
ورود بازرگانان پرتغالی در سال ۱۵۴۳ به ژاپن شروع اولین تماس این کشور با غرب بود. به زودی بازرگانان پرتغالی یک پست تجاری در بندر ناگازاکی ایجاد کردند، که با دفتر مرکزی در گوا از طریق ملاکای امپراتوری پرتغال در ارتباط بود. کرک های بزرگ در شکوفایی تجارت در دوره تجاری نانبان، معرف کالاها و عقاید جدید به ژاپن بودند، که مهم ترین آنها تفنگ شمخال و مسیحیت بود. بعد، آنها در یک مثلث تجارتی مشغول شدند. از آنجائیکه تجارت مستقیم چین با ژاپن به علل سیاسی ممنوع بود، تجار پرتغالی تبادل نقرهٔ ژاپنی با ابریشم چینی را از طریق ماکائو در ساحل چین در نزدیکی گوانگژو، انجام می دادند. ناگازاکی بتدریج از یک روستای ماهیگیری به محل اجتماع میسیونرهای یسوعی ها و تجار پرتغالی تبدیل شده بود. خودمختاری و نفوذ مذهبی در این بندر مورد خشم مقامات بالای قدرت در ژاپن بود. خودمختاری نسبی پرتغالی ها در سال ۱۵۸۸ لغو شد و از ۱۶۰۵ ناگازاکی بوگیو کنترل این بندر را در دست گرفت.
در همان زمان، انحصار پرتغالی در تجارت دریایی شرق آسیا بطرز فزاینده ای توسط کسانی که تازه از راه رسیده بودند به چالش کشیده شد. هلندی، که در حال جنگ هلند و پرتغال بودند، برای اولین بار در سال ۱۶۰۰ با کشتی لیفده به ژاپن رسیدند، و ناوبر این کشتی، ویلیام آدامز ( ملوان ) انگلیسی، موفق شد به مشاور کلیدی شوگون تبدیل شود. وی از منافع هلند در ژاپن دفاع می کرد. اسپانیایی ها نیز که پایگاه اصلی آنها در منطقه در فیلیپین واقع شده بود، به دنبال حضور در صحنهٔ تجارت در ژاپن بودند. ژاپن که در این زمان به تجارت با کشورهای خارجی مایل بود، شروع به صدور مجوز برای کشتی های تجاری کرد. کشتی هایی که مجوز تجارت با ژاپن را داشتند شوئین سن نامیده می شدند. محدودهٔ حرکت این کشتی ها در آب های مالاکا و جزایر ملوک بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفورود بازرگانان پرتغالی در سال ۱۵۴۳ به ژاپن شروع اولین تماس این کشور با غرب بود. به زودی بازرگانان پرتغالی یک پست تجاری در بندر ناگازاکی ایجاد کردند، که با دفتر مرکزی در گوا از طریق ملاکای امپراتوری پرتغال در ارتباط بود. کرک های بزرگ در شکوفایی تجارت در دوره تجاری نانبان، معرف کالاها و عقاید جدید به ژاپن بودند، که مهم ترین آنها تفنگ شمخال و مسیحیت بود. بعد، آنها در یک مثلث تجارتی مشغول شدند. از آنجائیکه تجارت مستقیم چین با ژاپن به علل سیاسی ممنوع بود، تجار پرتغالی تبادل نقرهٔ ژاپنی با ابریشم چینی را از طریق ماکائو در ساحل چین در نزدیکی گوانگژو، انجام می دادند. ناگازاکی بتدریج از یک روستای ماهیگیری به محل اجتماع میسیونرهای یسوعی ها و تجار پرتغالی تبدیل شده بود. خودمختاری و نفوذ مذهبی در این بندر مورد خشم مقامات بالای قدرت در ژاپن بود. خودمختاری نسبی پرتغالی ها در سال ۱۵۸۸ لغو شد و از ۱۶۰۵ ناگازاکی بوگیو کنترل این بندر را در دست گرفت.
در همان زمان، انحصار پرتغالی در تجارت دریایی شرق آسیا بطرز فزاینده ای توسط کسانی که تازه از راه رسیده بودند به چالش کشیده شد. هلندی، که در حال جنگ هلند و پرتغال بودند، برای اولین بار در سال ۱۶۰۰ با کشتی لیفده به ژاپن رسیدند، و ناوبر این کشتی، ویلیام آدامز ( ملوان ) انگلیسی، موفق شد به مشاور کلیدی شوگون تبدیل شود. وی از منافع هلند در ژاپن دفاع می کرد. اسپانیایی ها نیز که پایگاه اصلی آنها در منطقه در فیلیپین واقع شده بود، به دنبال حضور در صحنهٔ تجارت در ژاپن بودند. ژاپن که در این زمان به تجارت با کشورهای خارجی مایل بود، شروع به صدور مجوز برای کشتی های تجاری کرد. کشتی هایی که مجوز تجارت با ژاپن را داشتند شوئین سن نامیده می شدند. محدودهٔ حرکت این کشتی ها در آب های مالاکا و جزایر ملوک بود.
wiki: حادثه کشتی مادر زئوس