حادثه زای

لغت نامه دهخدا

حادثه زای. [ دِ ث َ / ث ِ ] ( نف مرکب ) که مولد حوادث است :
کی بود کاین سپهر حادثه زای
همه از یکدگر فرو ریزد.
انوری.

فرهنگ فارسی

که مولد حادثه است

فرهنگ عمید

آن که یا آنچه حادثه ایجاد می کند، آن که باعث حادثه شود: کی بُوَد کاین سپهر حادثه زای / جمله از یکدگر فرو ریزد (انوری: ۶۰۳ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس