حاجیه

/hAjiye/

لغت نامه دهخدا

حاجیه. [ جی ی َ ] ( ص ) در تداول فارسی زبانان. حاجَّه. حاجِجَة. زنی حج گذارده.

زنی که به مکه رفته باشدوکعبه رازیارت کرده باشد
در تداول فارسی زبانان زنی که حج گذارده

زنی که به مکه رفته و کعبه را زیارت کرده است.

یعنی خانمی که به مکه رفته است
آن زن را قبل از اسمش حاجیه وبعد نامش را می برند
مثال
حاجیه زهرا

حاجیه
یعنی زنی که به مکه رفته است
وکعبه را زیارت کرده است