حاجی زمان. [ زَ ]( اِخ ) شاعری از مردم شیراز. وی شغل کفاشی داشت و دکان او مجمع فضلا و ادبای عصر بود. بیت ذیل از اوست :جام بلور از خم شراب برآمدماه فرو رفت و آفتاب برآمد.( از قاموس الاعلام ترکی ).
