حاتَمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)
حاتَمی ، علی
حاتَمی ، علی
فیلم نامه نویس و کارگردان ایرانی. از دانشکدۀ هنرهای دراماتیک فارغ التحصیل شد. سبکِ او در حسن کچل (۱۳۴۹)، باباشمل (۱۳۵۰)، و خواستگار (۱۳۵۱)، متأثر از سنتِ سخنوری و نقالی است . در فیلم های بعدی خود، سینما را وسیله یا میدانی برای نمایشِ ارزش ها و سنت های ملی دانست ، و در جزییات فیلم دلبستگی اش را به ملاحظات و شواهد تاریخی نشان داد. با ستارخان (۱۳۵۱)، ثابت کرد که هدف اش تحلیل و بررسیِ سیاسی ماجراهای تاریخی نیست ، بلکه در فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی تاریخی اش همواره خواسته است جنبه های انسانی و عاطفی شخصیت های تاریخی را نشان بدهد، که از آن جمله اند: سلطان صاحبقران (۱۳۵۴)، هزاردستان (۱۳۵۷ـ ۱۳۶۶)، حاجی واشنگتن (۱۳۶۱)، کمال الملک (۱۳۶۳)، جعفرخان از فرنگ برگشته (۱۳۶۳)، مادر (۱۳۶۸)، و دلشدگان (۱۳۷۰). حاتمی روایتِ خودش را از تاریخِ معاصر ایران ارائه می کرد، و اگر لازم بود واقعیت هایی را فراموش یا وارونه می کرد یا از کنار آن ها می گذشت تا ساختارِ اثر خود را هرچه نمایشی تر کند؛ در واقع نوعی انکار واقعیت، به نفع واقعیتِ نمایشی.
حاتَمی ، علی
حاتَمی ، علی
فیلم نامه نویس و کارگردان ایرانی. از دانشکدۀ هنرهای دراماتیک فارغ التحصیل شد. سبکِ او در حسن کچل (۱۳۴۹)، باباشمل (۱۳۵۰)، و خواستگار (۱۳۵۱)، متأثر از سنتِ سخنوری و نقالی است . در فیلم های بعدی خود، سینما را وسیله یا میدانی برای نمایشِ ارزش ها و سنت های ملی دانست ، و در جزییات فیلم دلبستگی اش را به ملاحظات و شواهد تاریخی نشان داد. با ستارخان (۱۳۵۱)، ثابت کرد که هدف اش تحلیل و بررسیِ سیاسی ماجراهای تاریخی نیست ، بلکه در فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی تاریخی اش همواره خواسته است جنبه های انسانی و عاطفی شخصیت های تاریخی را نشان بدهد، که از آن جمله اند: سلطان صاحبقران (۱۳۵۴)، هزاردستان (۱۳۵۷ـ ۱۳۶۶)، حاجی واشنگتن (۱۳۶۱)، کمال الملک (۱۳۶۳)، جعفرخان از فرنگ برگشته (۱۳۶۳)، مادر (۱۳۶۸)، و دلشدگان (۱۳۷۰). حاتمی روایتِ خودش را از تاریخِ معاصر ایران ارائه می کرد، و اگر لازم بود واقعیت هایی را فراموش یا وارونه می کرد یا از کنار آن ها می گذشت تا ساختارِ اثر خود را هرچه نمایشی تر کند؛ در واقع نوعی انکار واقعیت، به نفع واقعیتِ نمایشی.
wikijoo: حاتمی_،_علی_(تهران_۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)