حاتم اَصَمّ، حاتم بن عُنوان ( ـ بلخ ۲۳۷ق)
از قدمای مشایخ صوفیۀ خراسان. رسوم و آداب طریقت را از محضر شقیق بلخی فراگرفت و خود استاد احمد بن خضرویه بود. از آن جا که برای نشنیدن موضوعی خود را به سنگین گوشی زد، او را حاتم اَصَمّ (سنگین گوش) نامیده اند. به بغداد سفر کرد و به صحبت احمد بن حنبل رسید. کلمات عارفانۀ بسیاری از او نقل شده است، ازجمله گویا تقسیم موت به چهار قسم ابیض، اسود، احمر، و اخضر را نخستین بار او مطرح کرده است.
از قدمای مشایخ صوفیۀ خراسان. رسوم و آداب طریقت را از محضر شقیق بلخی فراگرفت و خود استاد احمد بن خضرویه بود. از آن جا که برای نشنیدن موضوعی خود را به سنگین گوشی زد، او را حاتم اَصَمّ (سنگین گوش) نامیده اند. به بغداد سفر کرد و به صحبت احمد بن حنبل رسید. کلمات عارفانۀ بسیاری از او نقل شده است، ازجمله گویا تقسیم موت به چهار قسم ابیض، اسود، احمر، و اخضر را نخستین بار او مطرح کرده است.