حائم. [ ءِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از حَوم و حَوام و حیام و حومان. گرد چیزی گردنده. ج ، حوم. || قاصد و عازم و آهنگ کننده کاری. ج ، حُوّم. || تشنه. ظمآن. عطشان. ج ، حوائم ، حُوّم.
