[ویکی نور] «آیت الله شیخ محمدیوسف آرام»، معروف به حائری شاهرودی، فرزند شیخ زین العابدین از علمای معاصر است.
وی در سال 1313ق، در روستای خانخورد، از توابع بخش بیارجمند شهرستان شاهرود به دنیا آمد. در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستی خواهران خود تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند و همراه برادرش شیخ ابوالقاسم خاتمی به منظور تحصیل علوم دینی، پیاده به مشهد رفت و در مدرسه نواب سکونت یافت.
ادبیات را نزد میرزا عبدالجواد نیشابوری و فلسفه را خدمت ملا عباسعلی پدر حاجی فاضل سرکشیک و علامه شیخ اسد الله یزدی و ادیب بجنوردی آموخت و در دروس سطح و خارج حضرات شیخ حسن برسی و میرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسین قمی شرکت نمود و برای تکمیل تحصیلات به عتبات رفت و در نجف، در مدرسه قوام حجره گرفت و به حلقه درس آیات عظام نائینی، کمپانی، عراقی و سید ابوالحسن اصفهانیپیوست و خود نیز به تدریس سطوح عالیه مبادرت ورزید و پس از چهار سال تحصیل در نجف، از اساتید خود کمپانی و اصفهانی اجازه اجتهاد دریافت نمود.
مرحوم آیت الله آرام حدود 35 سال در کربلا بود. او تا ارتحال آیت الله قمی در سال 1366ق، کربلا را ترک نگفت و به تدریس و اقامه نماز جماعت در مسجد «عطارها» که مسجد جامع این شهر بود، ادامه داد تا اینکه آیت الله میرزا مهدی شیرازی بار دیگر به حوزه کربلا رونق بخشید.
پس از فوت مرحوم شیرازی در سال 1380ق، مرحوم حائری به درخواست شاگردان خود رساله ای به زبان فارس و عربی به نام «زبدة المسائل» نوشت و نشر داد.
با توجه به رفتار نامناسب رژیم بعث با ایرانیان مقیم عراق، ایشان به ایران آمد و پس از چند ماه توقف در قم به مشهد هجرت نمود و به دعوت آیت الله سید محمدهادی میلانی، در مشهد مقیم شد و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت اقامه می نمود و به تدریس دوره خارج فقه و اصول می پرداخت.
وی در سال 1313ق، در روستای خانخورد، از توابع بخش بیارجمند شهرستان شاهرود به دنیا آمد. در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستی خواهران خود تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند و همراه برادرش شیخ ابوالقاسم خاتمی به منظور تحصیل علوم دینی، پیاده به مشهد رفت و در مدرسه نواب سکونت یافت.
ادبیات را نزد میرزا عبدالجواد نیشابوری و فلسفه را خدمت ملا عباسعلی پدر حاجی فاضل سرکشیک و علامه شیخ اسد الله یزدی و ادیب بجنوردی آموخت و در دروس سطح و خارج حضرات شیخ حسن برسی و میرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسین قمی شرکت نمود و برای تکمیل تحصیلات به عتبات رفت و در نجف، در مدرسه قوام حجره گرفت و به حلقه درس آیات عظام نائینی، کمپانی، عراقی و سید ابوالحسن اصفهانیپیوست و خود نیز به تدریس سطوح عالیه مبادرت ورزید و پس از چهار سال تحصیل در نجف، از اساتید خود کمپانی و اصفهانی اجازه اجتهاد دریافت نمود.
مرحوم آیت الله آرام حدود 35 سال در کربلا بود. او تا ارتحال آیت الله قمی در سال 1366ق، کربلا را ترک نگفت و به تدریس و اقامه نماز جماعت در مسجد «عطارها» که مسجد جامع این شهر بود، ادامه داد تا اینکه آیت الله میرزا مهدی شیرازی بار دیگر به حوزه کربلا رونق بخشید.
پس از فوت مرحوم شیرازی در سال 1380ق، مرحوم حائری به درخواست شاگردان خود رساله ای به زبان فارس و عربی به نام «زبدة المسائل» نوشت و نشر داد.
با توجه به رفتار نامناسب رژیم بعث با ایرانیان مقیم عراق، ایشان به ایران آمد و پس از چند ماه توقف در قم به مشهد هجرت نمود و به دعوت آیت الله سید محمدهادی میلانی، در مشهد مقیم شد و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت اقامه می نمود و به تدریس دوره خارج فقه و اصول می پرداخت.
wikinoor: حائری،_یوسف