جیگر هیدرولیک یک وینچ مکانیکی با نیروی هیدرولیکی است.
از اواسط قرن نوزدهم، نیروی هیدرولیک در سراسر اسکله ها و انبارهای مدرن در دسترس قرار گرفت. این نیروی هیدرولیک به صورت مرکزی تولید و توسط لوله کشی، یا حتی در اطراف یک اسکله، یا در تمام شهر توسط شبکه های برق هیدرولیک جدید توزیع شد. [ ۱]
جیگر توسط ویلیام آرمسترانگ در حدود سال 1840 به عنوان بخشی از جرثقیل هیدرولیک او توسعه یافت. [ ۲] جرثقیل هیدرولیک اختراعی بود که ثروت اولیه او برای تاسیس شرکت مهندسی و تسلیحات آرمسترانگ از الزویک را به وجود آورد. اختراع اصلی و اولیه جیگر آرمسترانگ مورد تردید و سوال قرار گرفت، اما او اولین کسی بود که از آن استفاده گسترده کرد. [ ۳]
جیگر یکی از اولین ماشین های هیدرولیک عصر ویکتوریا بود، بعد از پرس هیدرولیک براما، و قبل از موتور هیدرولیک با چرخش مداوم. با استفاده از جیگر می توان مکانیسم قوچ برای حرکت در مسافت طولانی مفید و نه صرفاً در طول قوچ مورد استفاده قرار گیرد.
جیگر مانند یک بلوک قرقره کار می کند، اما برعکس. [ ۲] به جای کشیدن آسان طناب به یک بالابر قدرتمند، جیگر از نیروی قدرتمند یک قوچ هیدرولیک استفاده می کند، اما در مسافت محدودی که می تواند طی کند تا یک زنجیر طولانی را بکشد. زنجیر چندین بار در طول سیلندر قوچ حلقه می شود و در هر انتها روی تعدادی قرقره می چرخد. هنگامی که سیلندر حرکت می کند، کشش انتهای زنجیره در تعداد حلقه ها ضرب می شود. به طور مشابه، با توجه به تعداد دفعاتی که زنجیر حلقه شده است، نیروی کشش جیگر نیز کاهش می یابد. از آنجایی که سیلندر برای شروع قدرت کافی دارد، و در صورت نیاز می توان به سادگی قطر آن را بزرگ تر کرد، این محدودیت قابل توجهی برای نیروی جیگر نمی باشد.
بر خلاف سیلندرها، جیگرها همیشه به جای نیروی فشاری، نیروی کششی ایجاد می کردند.
اولین جیگرها قبل از توسعه طناب فولادی انعطاف پذیر ساخته شدند و بنابراین آنها به جای طناب ساخته شده از الیاف طبیعی که در دسترس بود، از زنجیره آهنی فرفورژه استفاده کردند. بعداً ماشین ها به طناب تغییر کردند.
برخی از کاربردها، مانند جرثقیل ها، نیاز دارند که هردو وزنه های سنگین و سبک ( قلاب خالی ) را بلند کنند. بالابرهای بارگذاری شده و سنگین توسط سیلندر معمولی ساخته شده اند که قطر آن مطابق با حداکثر ظرفیت اندازه گیری می شود. با این حال، حتی یک بار سبک روی چنین پیستونی همچنان همان مقدار آب پرفشار را مصرف می کند که با مصرف شارژ می شود. برای کاهش این اثر، از پیستون های مرکب استفاده شد: دو پیستون متحدالمرکز. هنگام تخلیه، ابتدا پیستون مرکزی کوچکتر حرکت می کند. فقط در صورتی که پیستون کوچکتر توسط بار متوقف شود، پیستون بیرونی بزرگتر نیز شروع به حرکت می کند و هر دو پیستون و بار کامل را با هم بلند می کنند. [ ۴] [ i]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز اواسط قرن نوزدهم، نیروی هیدرولیک در سراسر اسکله ها و انبارهای مدرن در دسترس قرار گرفت. این نیروی هیدرولیک به صورت مرکزی تولید و توسط لوله کشی، یا حتی در اطراف یک اسکله، یا در تمام شهر توسط شبکه های برق هیدرولیک جدید توزیع شد. [ ۱]
جیگر توسط ویلیام آرمسترانگ در حدود سال 1840 به عنوان بخشی از جرثقیل هیدرولیک او توسعه یافت. [ ۲] جرثقیل هیدرولیک اختراعی بود که ثروت اولیه او برای تاسیس شرکت مهندسی و تسلیحات آرمسترانگ از الزویک را به وجود آورد. اختراع اصلی و اولیه جیگر آرمسترانگ مورد تردید و سوال قرار گرفت، اما او اولین کسی بود که از آن استفاده گسترده کرد. [ ۳]
جیگر یکی از اولین ماشین های هیدرولیک عصر ویکتوریا بود، بعد از پرس هیدرولیک براما، و قبل از موتور هیدرولیک با چرخش مداوم. با استفاده از جیگر می توان مکانیسم قوچ برای حرکت در مسافت طولانی مفید و نه صرفاً در طول قوچ مورد استفاده قرار گیرد.
جیگر مانند یک بلوک قرقره کار می کند، اما برعکس. [ ۲] به جای کشیدن آسان طناب به یک بالابر قدرتمند، جیگر از نیروی قدرتمند یک قوچ هیدرولیک استفاده می کند، اما در مسافت محدودی که می تواند طی کند تا یک زنجیر طولانی را بکشد. زنجیر چندین بار در طول سیلندر قوچ حلقه می شود و در هر انتها روی تعدادی قرقره می چرخد. هنگامی که سیلندر حرکت می کند، کشش انتهای زنجیره در تعداد حلقه ها ضرب می شود. به طور مشابه، با توجه به تعداد دفعاتی که زنجیر حلقه شده است، نیروی کشش جیگر نیز کاهش می یابد. از آنجایی که سیلندر برای شروع قدرت کافی دارد، و در صورت نیاز می توان به سادگی قطر آن را بزرگ تر کرد، این محدودیت قابل توجهی برای نیروی جیگر نمی باشد.
بر خلاف سیلندرها، جیگرها همیشه به جای نیروی فشاری، نیروی کششی ایجاد می کردند.
اولین جیگرها قبل از توسعه طناب فولادی انعطاف پذیر ساخته شدند و بنابراین آنها به جای طناب ساخته شده از الیاف طبیعی که در دسترس بود، از زنجیره آهنی فرفورژه استفاده کردند. بعداً ماشین ها به طناب تغییر کردند.
برخی از کاربردها، مانند جرثقیل ها، نیاز دارند که هردو وزنه های سنگین و سبک ( قلاب خالی ) را بلند کنند. بالابرهای بارگذاری شده و سنگین توسط سیلندر معمولی ساخته شده اند که قطر آن مطابق با حداکثر ظرفیت اندازه گیری می شود. با این حال، حتی یک بار سبک روی چنین پیستونی همچنان همان مقدار آب پرفشار را مصرف می کند که با مصرف شارژ می شود. برای کاهش این اثر، از پیستون های مرکب استفاده شد: دو پیستون متحدالمرکز. هنگام تخلیه، ابتدا پیستون مرکزی کوچکتر حرکت می کند. فقط در صورتی که پیستون کوچکتر توسط بار متوقف شود، پیستون بیرونی بزرگتر نیز شروع به حرکت می کند و هر دو پیستون و بار کامل را با هم بلند می کنند. [ ۴] [ i]
wiki: جیگر هیدرولیک