جیووانی باتیستا بوگاتی

جووانی باتیستا بوگاتی ( به انگلیسی: Giovanni Battista Bugatti؛ ۱۷۷۹–۱۸۶۹ ) جلاد رسمی ایالات کلیسا از سال ۱۷۹۶ تا ۱۸۶۴ بود. او نسبت به دیگر جلادان بیشترین مدت را در ایالات کلیسا خدمت کرد و به ماسترو تیتا ملقب بود، برگرفته از واژه رومی maestro di giustizia، به معنی ارباب عدالت. [ ۱] در سن ۸۵ سالگی توسط پاپ پیوس نهم با حقوق بازنشستگی ماهانه ۳۰ اسکودی بازنشسته شد.
او در ۲۲ مارس ۱۷۹۶ در ۱۷ سالگی به عنوان جلاد استخدام و پس از ۶۸ سال خدمت، در سال ۱۸۶۸ بازنشسته شد. تا سال ۱۸۱۰ روش های اعدام عبارت بودند از بریدن سر با تبر، دار زدن یا وارد کردن ضربه به سر با کوبه یا تبرزین. اولین اعدام به وسیله گیوتین در سال ۱۸۱۶ اتفاق افتاد و پس از آن این روش اعدام مرسوم بود. بوگاتی در طول ۶۸ سالی که به عنوان جلاد رسمی کار می کرد، در مجموع ۵۱۴ اعدام انجام داد ( بوگاتی در دفترچه یادداشت خود نام ۵۱۶ اعدامی را ذکر کرده بود، اما دو زندانی از آنها کم می شود، یکی به دلیل این که به او شلیک شد و دیگری به دلیل اعدام شدنش توسط آجودان ) .
بوگاتی فردی کوتاه قد، خوش اندام و همیشه خوش لباس توصیف شده است. او برای عبادت به کلیسای سانتا ماریا در تراسپونتینا می رفت. متأهل بود ولی بچه نداشت. بوگاتی و همسرش به عنوان کار پاره وقت چترهای نقاشی شده و سایر سوغاتی ها را به گردشگران می فروختند. او از اعدام های خود به عنوان عدالت و از محکومان به عنوان بیمار یاد کرد.
او نمی توانست محله تراسته وره را ترک کند مگر در زمانی که مأموریت رسمی داشت. ظاهراً این منع رفت و آمد برای محافظت از خودش در برابر انتقام بستگان اعدامی ها بود. هنگام عبور او از پل، به ساکنان رم اعلام می شد که اعدامی در شرف وقوع است و مردم برای تماشای این رویداد عمومی جمع می شدند.
یکی از اعدام های او، که در ۸ مارس ۱۸۴۵ انجام شد، توسط چارلز دیکنز در اثرش تصاویری از ایتالیا ( ۱۸۴۶ ) شرح داده شد.
لباس های آغشته به خون، تبرها و گیوتین های او در موزه جرم شناسی در ویا دل گانفالنو در رم به نمایش گذاشته شده است. گیوتین او با تیغه صاف و محل قرارگیری گردن وی شکل، ساختار منحصر به فردی دارد.