جینو روک کا ( به ایتالیایی: Gino Rocca ) ( زاده ۲۲ فوریه ۱۸۹۱ – درگذشته ۱۳ فوریه ۱۹۴۱، میلان ) نویسنده، نمایشنامه نویس، روزنامه نگار و منتقد تئاتر ایتالیایی بود. [ ۱]
روک کا نویسنده بیش از نود نمایشنامه و کتاب کمدی بوده، که عمده آنها به زبان ونیزی نوشته شده و توسط شرکت های متعدد در تئاتر تا به امروز به نمایش گذاشته شده است.
جینو روک کا در مانتوا از پدری اهل تورین و مادری اهل فلتر متولد شد، اولین سال های جوانی خود را بین پیمونت و ونتو گذراند و چند سالی در دانشکده حقوق دانشگاه پادوآ و تورین تحصیل کرد. [ ۲]
در سال ۱۹۱۳، پس از رها کردن تحصیل، به میلان نقل مکان کرد و در آنجا با بنیتو موسولینی آشنا شد و بیش از بیست سال منتقد روزنامه مردم ایتالیا شد.
ظهور جنگ جهانی اول تأثیر قابل زیادی بر نویسنده جوان گذاشت که در رمان اوراگانو در سال ۱۹۱۹ این تاثیرگذاری نشان داده شد. در همین سال او از بنیانگذاران مجله ادبی نوولا بود.
در سال ۱۹۳۱ روک کا جایزه باگوتا را برای رمان «آخرین ها، اولین ها بودند» دریافت کرد.
در سال ۱۹۳۴ به عنوان مدیر اولین جشنواره تئاتر بینال ونیز منصوب شد و برای اولین و آخرین بار کمدی گلدونی به نام «کافی شاپ» را کارگردانی کرد. این اولین بار بود که یک اثر گلدونی در فضای باز اجرا شد. [ ۳]
او به ونیز نقل مکان کرد و بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸ نمایشنامه ایل گاززتتینو را کارگردانی کرد.
او در سال ۱۹۴۱ در میلان درگذشت، اما در فونتزازو، در استان بلونو به خاک سپرده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروک کا نویسنده بیش از نود نمایشنامه و کتاب کمدی بوده، که عمده آنها به زبان ونیزی نوشته شده و توسط شرکت های متعدد در تئاتر تا به امروز به نمایش گذاشته شده است.
جینو روک کا در مانتوا از پدری اهل تورین و مادری اهل فلتر متولد شد، اولین سال های جوانی خود را بین پیمونت و ونتو گذراند و چند سالی در دانشکده حقوق دانشگاه پادوآ و تورین تحصیل کرد. [ ۲]
در سال ۱۹۱۳، پس از رها کردن تحصیل، به میلان نقل مکان کرد و در آنجا با بنیتو موسولینی آشنا شد و بیش از بیست سال منتقد روزنامه مردم ایتالیا شد.
ظهور جنگ جهانی اول تأثیر قابل زیادی بر نویسنده جوان گذاشت که در رمان اوراگانو در سال ۱۹۱۹ این تاثیرگذاری نشان داده شد. در همین سال او از بنیانگذاران مجله ادبی نوولا بود.
در سال ۱۹۳۱ روک کا جایزه باگوتا را برای رمان «آخرین ها، اولین ها بودند» دریافت کرد.
در سال ۱۹۳۴ به عنوان مدیر اولین جشنواره تئاتر بینال ونیز منصوب شد و برای اولین و آخرین بار کمدی گلدونی به نام «کافی شاپ» را کارگردانی کرد. این اولین بار بود که یک اثر گلدونی در فضای باز اجرا شد. [ ۳]
او به ونیز نقل مکان کرد و بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸ نمایشنامه ایل گاززتتینو را کارگردانی کرد.
او در سال ۱۹۴۱ در میلان درگذشت، اما در فونتزازو، در استان بلونو به خاک سپرده شد.
wiki: جینو روک کا