جین و تونیک

جین تونیک یک کوکتل هایبال است که با آب تونیک و عرق جین بر روی مقدار زیادی یخ ریخته می شود. [ ۱] نسبت جین و آب تونیک بسته به طعم مد نظر، شدت جین، و باقی مخلفات متفاوت است اما اکثر دستور العمل ها از نسبتی بین ۱:۱ یا ۱:۳ استفاده می کنند. معمولاً برای تزئین به آن یک برش لیمو ترش اضافه می کنند. [ ۲] یخ در این نوشیدنی، جین را خنک می کند، طعم الکل را در دهان کم می کند و نوشیدنی را خوش طعم تر و با طراوت تر می کند. [ ۳]
معمولاً در بریتانیا، ایالات متحده، کانادا، استرالیا، نیوزلند و ایرلند به آن TوG می گویند. در برخی از نقاط جهان ( به عنوان مثال در آلمان، ایتالیا، فرانسه، ژاپن ( ジン・トニック، از نظر آوایی «جین تونیکو» ) ، هلند، اسپانیا، ترکیه ) آن را جین تونیک می نامند. همچنین در بلژیک و هلند به آن «جینتو» و در کشورهای اسکاندیناوی «GT» می گویند.
جین و تونیک به طور سنتی با یک تکه لیمو ترش مزین می شود که اغلب قبل از قرار دادن در لیوان کمی در نوشیدنی چکانده می شود. [ ۴] اگرچه منشأ استفاده از لیمو ناشناخته است، تاریخچه استفاده از آن حداقل به اواخر دهه ۱۹۳۰ برمی گردد. [ ۵]
این کوکتل زمانی ابداع شد که انگلیسی ها در هند مستعمره انگلیس تونیک کینین دار دارویی خود را با جین ترکیب می کردند تا طعم تلخ آن را بهبود بخشند. در شبه قاره هند و سایر مناطق گرمسیری، مالاریا یک مشکل دائمی برای اروپایی ها بود و در قرن هجدهم، جرج کلهورن پزشک اسکاتلندی، چگونگی استفاده از کینین، یک درمان سنتی مالاریا، را برای پیشگیری از این بیماری مورد مطالعه قرار داد. [ ۶] [ ۷] کینین در آب تونیک نوشیده می شد اما طعم تلخ آن ناخوشایند بود. [ ۷] افسران ارتش انگلیس در هند در اوایل قرن نوزدهم تصمیم گرفتند مخلوطی از آب، شکر، لیمو ترش و جین را به کینین اضافه کنند تا نوشیدنی را خوش طعم تر کنند و بدین ترتیب کوکتل جین و تونیک متولد شد. [ ۸] [ ۹] از آنجایی که این آب دیگر به عنوان ضد مالاریا استفاده نمی شود، امروزه آب تونیک حاوی کینین بسیار کمتری است، معمولاً شیرین می شود و در نتیجه بسیار کمتر تلخ است.
در دنیای رمان معروف داگلاس آدامز به نام «رستوران آخر جهان» توصیف می شود که چگونه «۸۵ درصد از تمام جهان های شناخته شده در کهکشان، چه بدوی و چه بسیار پیشرفته، یک اختراع مشترک داشته اند. نوشیدنی به نام جینان تانیکس، یا جی - نأن - تأن - یکس، یا جینوند - او - نیکس، یا یکی از هزاران واژه مشابه آوایی که لزومن نوشیدنی های یکسانی نبودند. طیفی از نوشیدنی ها بین «چینانتو/منیگ»، نوشیدنی سیولوها که آب معمولی است که کمی بالاتر از دمای اتاق سرو می شود تا «تزجین آنتونی کس» گاگراکاچکان ها که آنقدر قویست که گاوها را می کشود. و در واقع تنها عامل مشترک بین همه آنها، فراتر از این که نام ها یکسان به نظر می رسند، این است که همه آنها قبل از تماس با جهان های دیگر اختراع و نامگذاری شده اند».