(James Douglas Graham Wood(1965
منتقد ادبی بریتانیایی. علاوه بر نقد ادبی، در زمینه ی نوشتن رمان و ناداستان نیز فعال بوده است.
در دورهام به دنیا آمد. پدرش استاد جانورشناسی دانشگاه همین شهر بود و مادرش معلم مدرسه. آن طور که خود در کتاب نزدیک ترین چیز به زندگی شرح می دهد، از ابتدا با تربیت مذهبی شاخه ای سخت گیرانه از مسیحیت بزرگ شد و به مرور زمان در اعتقاداتش تردید کرد. وود در جیززکالج کمبریج ادبیات انگلیسی خواند و پس از اتمام تحصیل، به لندن رفت. کارش را در نشریه ی معتبر گاردین با نوشتن نقد کتاب آغاز کرد و خیلی زود، به عنوان سردبیر بخش نقد ادبی این مجله انتخاب شد؛ جایزه ی روزنامه نگار برتر سال را دریافت کرد و به عنوان یکی از داوران جایزه ی ادبی بوکر انتخاب گردید.
پس از ازدواج با کلر مسود، نویسنده ی آمریکایی، به ایالات متحده مهاجرت کرد و در این کشور، پس از منصبی کوتاه مدت در نشریه ی نیوریپابلیک، به نیویوکر پیوست. از آن زمان تا به امروز، مقالات وود در معتبرترین نشریات آمریکا از جمله نیویورکر و نیویورک تایمز منتشر شده است. علاوه بر این، وود سابقه ای طولانی در تدریس در دانشگاه دارد. او مدتی با همکاری سال بلو، نویسنده ی برجسته ی برنده ی جایزه ی ادبی نوبل، در دانشگاه بوستون درس می داد. پس از آن به کالج کنیون رفت و مدتی هم در هاروارد به تدریس مشغول بود.
وود از مهم ترین نقادان حوزه ی ادبیات داستانی در جهان است و بعضی از مفاهیمی که برای اولین بار مطرح کرده، با استقبال نویسندگان و دیگر منتقدان، به دایره ی مفاهیم نقد ادبی اضافه گشته است. برای مثال او اصطلاح رئالیسم هیستریک را برای توصیف دسته ای از آثار جاه طلبانه ی ادبی به کار می برد که در عین استفاده ی ماهرانه از پلات، شخصیت سازی و دیگر عناصر داستانی، دغدغه ی بررسی و واقع نمایانه ی دنیا را دارند. به عبارت روشن تر، این آثار داستان را به محملی برای طرح نظریه ی اجتماعی تبدیل می کنند و و بیشتر از آن که درگیر توصیف درک و دریافت یک فرد از دنیا باشند، در تلاشند تا توضیح دهند دنیا به طور کلی به چه شکل کار می کند. او آثاری مانند شوخی بی پایان از دیوید فاستر والاس یا دندان سفید از زیدی اسمیت را در رده ی این آثار قرار می دهد.
یکی از مهم ترین کتاب های وود، داستان چطور کار می کند، شرح و تفسیری است از شیوه ی ساخت هر داستان. وود در این کتاب، قدم به قدم شرح می دهد که هر داستان از چه عناصری تشکیل شده و چه چیزهایی یک داستان را به اثری برجسته تبدیل می کند.
نزدیک ترین چیز به زندگی، اثری از وود در حوزه ی ناداستان است. این کتاب تلفیقی است از زندگی نامه و تأملی درباره ی ادبیات. کتاب از شرح تربیت مذهبی وود آغاز می شود و سپس روشن می گردد که چگونه ادبیات به علاقه ی اصلی وی بدل می شود. در ادامه با شرح تکه هایی از زندگی شخصی، وود توضیح می دهد که ادبیات، خصوصاً رمان، چه ویژگی های منحصربه فردی دارد که آن را از دیگر حوزه های هنری جدا می سازد. در ایران، نشر مرکز این کتاب را با همین نام و با ترجمه ی سعید مقدم منتشر ساخته است.
منتقد ادبی بریتانیایی. علاوه بر نقد ادبی، در زمینه ی نوشتن رمان و ناداستان نیز فعال بوده است.
در دورهام به دنیا آمد. پدرش استاد جانورشناسی دانشگاه همین شهر بود و مادرش معلم مدرسه. آن طور که خود در کتاب نزدیک ترین چیز به زندگی شرح می دهد، از ابتدا با تربیت مذهبی شاخه ای سخت گیرانه از مسیحیت بزرگ شد و به مرور زمان در اعتقاداتش تردید کرد. وود در جیززکالج کمبریج ادبیات انگلیسی خواند و پس از اتمام تحصیل، به لندن رفت. کارش را در نشریه ی معتبر گاردین با نوشتن نقد کتاب آغاز کرد و خیلی زود، به عنوان سردبیر بخش نقد ادبی این مجله انتخاب شد؛ جایزه ی روزنامه نگار برتر سال را دریافت کرد و به عنوان یکی از داوران جایزه ی ادبی بوکر انتخاب گردید.
پس از ازدواج با کلر مسود، نویسنده ی آمریکایی، به ایالات متحده مهاجرت کرد و در این کشور، پس از منصبی کوتاه مدت در نشریه ی نیوریپابلیک، به نیویوکر پیوست. از آن زمان تا به امروز، مقالات وود در معتبرترین نشریات آمریکا از جمله نیویورکر و نیویورک تایمز منتشر شده است. علاوه بر این، وود سابقه ای طولانی در تدریس در دانشگاه دارد. او مدتی با همکاری سال بلو، نویسنده ی برجسته ی برنده ی جایزه ی ادبی نوبل، در دانشگاه بوستون درس می داد. پس از آن به کالج کنیون رفت و مدتی هم در هاروارد به تدریس مشغول بود.
وود از مهم ترین نقادان حوزه ی ادبیات داستانی در جهان است و بعضی از مفاهیمی که برای اولین بار مطرح کرده، با استقبال نویسندگان و دیگر منتقدان، به دایره ی مفاهیم نقد ادبی اضافه گشته است. برای مثال او اصطلاح رئالیسم هیستریک را برای توصیف دسته ای از آثار جاه طلبانه ی ادبی به کار می برد که در عین استفاده ی ماهرانه از پلات، شخصیت سازی و دیگر عناصر داستانی، دغدغه ی بررسی و واقع نمایانه ی دنیا را دارند. به عبارت روشن تر، این آثار داستان را به محملی برای طرح نظریه ی اجتماعی تبدیل می کنند و و بیشتر از آن که درگیر توصیف درک و دریافت یک فرد از دنیا باشند، در تلاشند تا توضیح دهند دنیا به طور کلی به چه شکل کار می کند. او آثاری مانند شوخی بی پایان از دیوید فاستر والاس یا دندان سفید از زیدی اسمیت را در رده ی این آثار قرار می دهد.
یکی از مهم ترین کتاب های وود، داستان چطور کار می کند، شرح و تفسیری است از شیوه ی ساخت هر داستان. وود در این کتاب، قدم به قدم شرح می دهد که هر داستان از چه عناصری تشکیل شده و چه چیزهایی یک داستان را به اثری برجسته تبدیل می کند.
نزدیک ترین چیز به زندگی، اثری از وود در حوزه ی ناداستان است. این کتاب تلفیقی است از زندگی نامه و تأملی درباره ی ادبیات. کتاب از شرح تربیت مذهبی وود آغاز می شود و سپس روشن می گردد که چگونه ادبیات به علاقه ی اصلی وی بدل می شود. در ادامه با شرح تکه هایی از زندگی شخصی، وود توضیح می دهد که ادبیات، خصوصاً رمان، چه ویژگی های منحصربه فردی دارد که آن را از دیگر حوزه های هنری جدا می سازد. در ایران، نشر مرکز این کتاب را با همین نام و با ترجمه ی سعید مقدم منتشر ساخته است.
wikijoo: جیمز_وود