جیمز رولند آنجل. جیمز رولند آنجل ( به انگلیسی: James Rowland Angell ) ( زاده ۸ مه ۱۸۶۹ – درگذشته ۴ مارس ۱۹۴۹ ) از روانشناسان نام آور آمریکایی بود.
جیمز رولند آنجل جنبش کارکردگرایی را به صورت یک مکتب فکری کارآمد درآورد. او بخش روان شناسی در دانشگاه شیکاگو را به صورت بانفوذترین مرکز روز، یعنی محل اصلی تربیت روانشناسان کارکردگرا درآورد.
آنجل در یک خانواده دانشگاهی در ورمانت زاده شد. پدربزرگش رئیس دانشگاه براون در پراویدنس، رودآیلند و پدرش ابتدا رئیس دانشگاه ورمانت و بعد رئیس دانشگاه میشیگان بود. آنجل تحصیلات کارشناسی خود را در میشیگان گذراند که در آنجا زیر نظر دیویی کتاب اصول روان شناسی جیمز را خواند. آنجل گزارش می کند که این کتاب بیش از هر کتابی که خوانده بود بر تفکر او تأثیر گذاشت. یکسال با جیمز در هاروارد کار کرد و درجه کارشناسی ارشد را در ۱۸۹۲ دریافت کرد.
وقتی با نومیدی فهمید که وونت آن سال دانشجوی دیگری را در لایپزیک نمی پذیرد تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هال آلمان ادامه داد. آنجا درجه دکتری خود را دریافت نکرد. رساله اش مشروط پذیرفته شد - نیاز داشت که آن را به آلمانی بهتری بازنویسی کند - اما برای این کار مجبور بود بدون هیچ منبع درآمدی در هال بماند. او تصمیم گرفت به جای این کار، شغلی را در دانشگاه مینه سوتا بپذیرد، جایی که اگرچه حقوقش پایین بود بهتر از هیچ بود، به ویژه برای مرد جوانی که مشتاق بود به چهار سال نامزدی خاتمه دهد و ازدواج کند. اگرچه آنجل هرگز دکترا نگرفت و در اعطای درجه دکتری به بسیاری از افراد دیگر نقش عمده داشت و در جریان زندگی شغلی اش ۲۳ درجه افتخاری دریافت کرد.
آنجل پس از یکسال از مینه سوتا به دانشگاه شیکاگو رفت و مدت ۲۵ سال در آنجا ماند. به پیروی از سنت خانوادگی رئیس دانشگاه ییل شد و در آنجا به توسعه مؤسسه روابط انسانی کمک کرد. در ( ۱۹۰۶ ) به عنوان پانزدهمین رئیس انجمن روان شناسی آمریکا برگزیده شد. پس از بازنشستگی از زندگی حرفه ای دانشگاهی در هیئت امنای بنگاه سخن پراکنی ملی خدمت کرد.
او سه مضمون اصلی جنبش کارکردگرایی را اینگونه مطرح ساخت:
• روان شناسی کارکردی، برعکس روان شناسی عناصر ذهنی ( ساختارگرایی ) ، روان شناسی عملیات ذهنی است. عنصرگرایی تیچنر هنوز نیرومند بوده و آنجل کارکردگرایی را در مخالفت مستقیم با آن ترغیب می کرد. تکلیف آن این است که کشف کند که فرایند ذهنی چگونه عمل می کند، چه چیزی انجام می دهد و تحت چه شرایطی رخ می دهد.
• روان شناسی کارکردی روان شناسی سودمندی های بنیادی هشیاری است. در این روح سودگرایانه، هشیاری به این صورت دیده می شود که به عنوان میانجی بین نیازهای موجود زنده و خواست های محیط آن عمل می کند. ساختارها و کارکردهای موجود زنده وجود دارند زیرا، آنها با امکان دادن به موجود زنده که با محیط خود سازگار شود آن را توانا ساخته اند که به حیات خود ادامه دهد. آنجل باور داشت که چون هشیاری ادامه حیات داده است آن نیز باید خدمت اساسی به موجود زنده انجام داده باشد. کارکردگرایی باید به طور دقیق کشف کند این خدمت، نه فقط از لحاظ هشیاری، بلکه از جهت فرایندهای ذهنی مشخص تر، مانند داوری و خواستن، نیز چه بوده است.
• روان شناسی کارکردی روان شناسی روابط روانی - جسمی ( ذهن / بدن ) است و به رابطه کلی موجود زنده با محیطش می پردازد. کارکردگرایی تمام کارکردهای ذهن / بدن را در بر می گیرد و بر این باور است که هیچ تمایز واقعی بین ذهن و بدن وجود ندارد و آنها را به صورت هستی ها یا جوهره های متفاوت تلقی نمی کند، از یک ترتیب واحد پیروی می کند و انتقال از یکی به دیگری به آسانی صورت می پذیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجیمز رولند آنجل جنبش کارکردگرایی را به صورت یک مکتب فکری کارآمد درآورد. او بخش روان شناسی در دانشگاه شیکاگو را به صورت بانفوذترین مرکز روز، یعنی محل اصلی تربیت روانشناسان کارکردگرا درآورد.
آنجل در یک خانواده دانشگاهی در ورمانت زاده شد. پدربزرگش رئیس دانشگاه براون در پراویدنس، رودآیلند و پدرش ابتدا رئیس دانشگاه ورمانت و بعد رئیس دانشگاه میشیگان بود. آنجل تحصیلات کارشناسی خود را در میشیگان گذراند که در آنجا زیر نظر دیویی کتاب اصول روان شناسی جیمز را خواند. آنجل گزارش می کند که این کتاب بیش از هر کتابی که خوانده بود بر تفکر او تأثیر گذاشت. یکسال با جیمز در هاروارد کار کرد و درجه کارشناسی ارشد را در ۱۸۹۲ دریافت کرد.
وقتی با نومیدی فهمید که وونت آن سال دانشجوی دیگری را در لایپزیک نمی پذیرد تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هال آلمان ادامه داد. آنجا درجه دکتری خود را دریافت نکرد. رساله اش مشروط پذیرفته شد - نیاز داشت که آن را به آلمانی بهتری بازنویسی کند - اما برای این کار مجبور بود بدون هیچ منبع درآمدی در هال بماند. او تصمیم گرفت به جای این کار، شغلی را در دانشگاه مینه سوتا بپذیرد، جایی که اگرچه حقوقش پایین بود بهتر از هیچ بود، به ویژه برای مرد جوانی که مشتاق بود به چهار سال نامزدی خاتمه دهد و ازدواج کند. اگرچه آنجل هرگز دکترا نگرفت و در اعطای درجه دکتری به بسیاری از افراد دیگر نقش عمده داشت و در جریان زندگی شغلی اش ۲۳ درجه افتخاری دریافت کرد.
آنجل پس از یکسال از مینه سوتا به دانشگاه شیکاگو رفت و مدت ۲۵ سال در آنجا ماند. به پیروی از سنت خانوادگی رئیس دانشگاه ییل شد و در آنجا به توسعه مؤسسه روابط انسانی کمک کرد. در ( ۱۹۰۶ ) به عنوان پانزدهمین رئیس انجمن روان شناسی آمریکا برگزیده شد. پس از بازنشستگی از زندگی حرفه ای دانشگاهی در هیئت امنای بنگاه سخن پراکنی ملی خدمت کرد.
او سه مضمون اصلی جنبش کارکردگرایی را اینگونه مطرح ساخت:
• روان شناسی کارکردی، برعکس روان شناسی عناصر ذهنی ( ساختارگرایی ) ، روان شناسی عملیات ذهنی است. عنصرگرایی تیچنر هنوز نیرومند بوده و آنجل کارکردگرایی را در مخالفت مستقیم با آن ترغیب می کرد. تکلیف آن این است که کشف کند که فرایند ذهنی چگونه عمل می کند، چه چیزی انجام می دهد و تحت چه شرایطی رخ می دهد.
• روان شناسی کارکردی روان شناسی سودمندی های بنیادی هشیاری است. در این روح سودگرایانه، هشیاری به این صورت دیده می شود که به عنوان میانجی بین نیازهای موجود زنده و خواست های محیط آن عمل می کند. ساختارها و کارکردهای موجود زنده وجود دارند زیرا، آنها با امکان دادن به موجود زنده که با محیط خود سازگار شود آن را توانا ساخته اند که به حیات خود ادامه دهد. آنجل باور داشت که چون هشیاری ادامه حیات داده است آن نیز باید خدمت اساسی به موجود زنده انجام داده باشد. کارکردگرایی باید به طور دقیق کشف کند این خدمت، نه فقط از لحاظ هشیاری، بلکه از جهت فرایندهای ذهنی مشخص تر، مانند داوری و خواستن، نیز چه بوده است.
• روان شناسی کارکردی روان شناسی روابط روانی - جسمی ( ذهن / بدن ) است و به رابطه کلی موجود زنده با محیطش می پردازد. کارکردگرایی تمام کارکردهای ذهن / بدن را در بر می گیرد و بر این باور است که هیچ تمایز واقعی بین ذهن و بدن وجود ندارد و آنها را به صورت هستی ها یا جوهره های متفاوت تلقی نمی کند، از یک ترتیب واحد پیروی می کند و انتقال از یکی به دیگری به آسانی صورت می پذیرد.
wiki: جیمز رولند آنجل