جیمز اوهایو پاتی ( James Ohio Pattie ) ( حدود ۱۸۰۴ میلادی[ ۱] – حدود ۱۸۵۰ میلادی[ ۲] ) ، مرد کوهستان و نویسنده آمریکایی اهل کنتاکی بود. در میان سال های ۱۸۲۴ – ۱۸۳۰ میلادی، پاتی در یک سری تجارت خز و سفرهای اکتشافاتی و تجارتی شرکت نموده و به مناطق غرب و جنوب غرب آمریکا تا مناطق شمالی و مرکزی مکزیک امروزی سفر کرد.
در ۱۸۳۱ میلادی، پاتی با روزنامه نگار اهل کنتاکی به نام تیموتی فلینت همکاری نموده و داستان سفرهای خود را تحت عنوان روایت شخصی جیمز او پاتی اهل کنتاکی منتشر کرد. [ ۳] «روایت شخصی» به خاطر ارایه مشخصات روشن در مورد مناطق جنوب غرب مورد تحسین مورخین قرار گرفته اما راستی یادداشت های پاتی مورد مناقشه است. اگرچه ماهیت کلی رویدادهای توصیف شده به طور گسترده مورد پذیرش قرار دارد، اما احتمالاً پاتی نقش خود در این چنین رویدادها را بیشتر تزیین کرده است. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
پاتی و پدرش، سیلوستر در ژوئن ۱۸۲۴ از سنت لوئیس حرکت نموده و در امتداد رود میزوری سفر نمودند تا با اقوام بومی هندی به تجارت بپردازند. هنگام رسیدن به یک پایگاه نظامی در کونسیل بلوفس در منطقه امروزی آیووا، به پاتی گفته شد که آنها نمی توانند بدون مجوز به سفر خود ادامه دهند. به جای برگشتن به سنت لوئیس، پدر پاتی تصمیم گرفت تا به کاروان اسب های بارکش که توسط سیلوستر پراتی رهبری می گردید، بپیوندند. [ ۷] بنابر سابقه نظامی که پدر پاتی داشت، از او دعوت گردید تا رهبری گروه که متشکل از ۱۱۶ مرد و بیش از سه صد اسب و قاطر بود، را بر عهده بگیرد. [ ۸]
این گروه در نوامبر ۱۸۲۵ به سانتا فی رسیده و در آنجا از فرماندار دادخواست نمودند تا اجازه شکار سگ آبی در امتداد رود هیلا به آنها داده شود. درخواست آنها در مرتبه اول رد شد، اما جیمز ادعا نمود که، پس از نجات دادن دختر فرماندار از نزد یک باند محلی در مسکلیروو، مجوز شکار سگ آبی به گروه اعطاء گردید. [ ۹] با این همه، به احتمال زیاد این داستان ساختگی بوده و پاتی ها به طور غیرقانونی به شکار در امتداد رود هیلا ادامه دادند. [ ۱۰]
سیلوستر، جیمز و سه راهنما از سانتا فی در امتداد رود ریو گرانده به سمت جنوب سفر نموده و بعد به حرکت خود به سمت غرب تا معادن مس سانتا ریتو ادامه دادند، جاییکه آنها برای مدتی کوتاه برای تهیه تدارکات توقف نمودند. [ ۱۱] آنها زمستان را مشغول شکار سگ آبی بوده و به سمت غرب تا دوراهی رود سالت در نزدیکی فینیکس امروزی سفر کردند، اما موفقیتی چندانی نداشتند. گروه با خرس ها، باندهای کوچک مهاجمین هندی و رفت و برگشت بیماری ها و گرسنگی مواجه شدند و تا اوایل ۱۸۲۶ میلادی آنها به خوردن اسب های خودشان و همچنین خرس خاکستری روی آورده بودند. [ ۱۲] [ ۱۳] در ماه های نخستین ۱۸۲۶ به شانس آنها افزوده شده و گروه تا اواخر ماه مارس توانستند صدها خز در امتداد دریا به دست بی آورند و امیدوار بودند تا پس از به دست آوردن اسب های بارکش مورد نیاز خود به خانه بازگردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۱۸۳۱ میلادی، پاتی با روزنامه نگار اهل کنتاکی به نام تیموتی فلینت همکاری نموده و داستان سفرهای خود را تحت عنوان روایت شخصی جیمز او پاتی اهل کنتاکی منتشر کرد. [ ۳] «روایت شخصی» به خاطر ارایه مشخصات روشن در مورد مناطق جنوب غرب مورد تحسین مورخین قرار گرفته اما راستی یادداشت های پاتی مورد مناقشه است. اگرچه ماهیت کلی رویدادهای توصیف شده به طور گسترده مورد پذیرش قرار دارد، اما احتمالاً پاتی نقش خود در این چنین رویدادها را بیشتر تزیین کرده است. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
پاتی و پدرش، سیلوستر در ژوئن ۱۸۲۴ از سنت لوئیس حرکت نموده و در امتداد رود میزوری سفر نمودند تا با اقوام بومی هندی به تجارت بپردازند. هنگام رسیدن به یک پایگاه نظامی در کونسیل بلوفس در منطقه امروزی آیووا، به پاتی گفته شد که آنها نمی توانند بدون مجوز به سفر خود ادامه دهند. به جای برگشتن به سنت لوئیس، پدر پاتی تصمیم گرفت تا به کاروان اسب های بارکش که توسط سیلوستر پراتی رهبری می گردید، بپیوندند. [ ۷] بنابر سابقه نظامی که پدر پاتی داشت، از او دعوت گردید تا رهبری گروه که متشکل از ۱۱۶ مرد و بیش از سه صد اسب و قاطر بود، را بر عهده بگیرد. [ ۸]
این گروه در نوامبر ۱۸۲۵ به سانتا فی رسیده و در آنجا از فرماندار دادخواست نمودند تا اجازه شکار سگ آبی در امتداد رود هیلا به آنها داده شود. درخواست آنها در مرتبه اول رد شد، اما جیمز ادعا نمود که، پس از نجات دادن دختر فرماندار از نزد یک باند محلی در مسکلیروو، مجوز شکار سگ آبی به گروه اعطاء گردید. [ ۹] با این همه، به احتمال زیاد این داستان ساختگی بوده و پاتی ها به طور غیرقانونی به شکار در امتداد رود هیلا ادامه دادند. [ ۱۰]
سیلوستر، جیمز و سه راهنما از سانتا فی در امتداد رود ریو گرانده به سمت جنوب سفر نموده و بعد به حرکت خود به سمت غرب تا معادن مس سانتا ریتو ادامه دادند، جاییکه آنها برای مدتی کوتاه برای تهیه تدارکات توقف نمودند. [ ۱۱] آنها زمستان را مشغول شکار سگ آبی بوده و به سمت غرب تا دوراهی رود سالت در نزدیکی فینیکس امروزی سفر کردند، اما موفقیتی چندانی نداشتند. گروه با خرس ها، باندهای کوچک مهاجمین هندی و رفت و برگشت بیماری ها و گرسنگی مواجه شدند و تا اوایل ۱۸۲۶ میلادی آنها به خوردن اسب های خودشان و همچنین خرس خاکستری روی آورده بودند. [ ۱۲] [ ۱۳] در ماه های نخستین ۱۸۲۶ به شانس آنها افزوده شده و گروه تا اواخر ماه مارس توانستند صدها خز در امتداد دریا به دست بی آورند و امیدوار بودند تا پس از به دست آوردن اسب های بارکش مورد نیاز خود به خانه بازگردند.
wiki: جیمز اوهایو پاتی