جیمز اوتیس جونیور ( James Otis Jr ) ( ۵ فوریه ۱۷۲۵–۲۳ مه ۱۷۸۳ ) ، وکیل، فعال سیاسی، جزوه نویس و قانون گذار آمریکایی در بوستون، عضو مجلس استانی ماساچوست و از مدافعان اولیه نظرهای میهن پرستانه علیه سیاست پارلمان بود که منجر به انقلاب آمریکا شد. تکیه کلام معروف او «مالیاتِ بدون نمایندگی، استبداد است» به موضع اصلی میهن پرستان تبدیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
اوتیس در بارنزتیبل غربی، ماساچوست به دنیا آمد و اولین کودک از ۱۳ اولاد فامیل و نخستین کودکی بود که از دوران نوزادی جان سالم به در برد. خواهراش مرسی اوتیس وارن، برادرش جوزف اوتیس و خردترین برادرش ساموئل آلین اوتیس رهبران انقلاب آمریکا شدند و برادرزاده اش هریسون گری اوتیس نیز همین راه را دنبال کرد. پدرش، سرهنگ جیمز اوتیس پدر، یک وکیل و قومندان شبه نظامی برجسته بود. پدر و پسر رابطه جنجال برانگیزی داشتند. پدرش نامه ای برای او فرستاد که در آن ناامیدی هایش را عنوان کرده بود و او را تشویق می کرد که برای بهبودی خودش به دنبال تقوای الهی باشد.
در سال ۱۷۵۵، اوتیس با روث کانینگهام، دختر یک تاجر و وارث ثروتی به ارزش ۱۰۰۰۰ پاوند ازدواج کرد. دیدگاه های سیاسی آنها کاملاً متفاوت بود، با این حال به یک دیگر وابسته بودند. جان آدامز می گوید اوتیس بعدها «گلایه کرد که او 'شدیداً محافظه کار' می باشد»، اما در عین حال اظهار کرد که «او همسری خوب و مهربان بوده است». حاصل این ازدواج، اولادهای آنها به نام های جیمز، الیزابت و مری بود. پسرشان جیمز، در ۱۸ سالگی درگذشت. دخترشان الیزابت مانند مادرش وفادارمانده بود؛ او با کاپیتان براون در ارتش بریتانیا ازدواج کرد و تا پایان عمر در انگلستان زندگی کرد. خردترین دختر آنها مری، با بنجامین لینکلن پسر جنرال برجسته ارتش قاره ای، بنجامین لینکلن ازدواج کرد.
اوتیس در سال ۱۷۴۳ از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد و به صدر حرفه حقوقی در بوستون رسید. او در سال ۱۷۶۰، یک منصب معتبر به عنوان وکیل کل محکمه دریانوردی دریافت کرد. با این حال زمانی که قومندان فرانسیس برنارد نتوانست پدرش را به سِمَت وعده داده شدهٔ ریاست کل عالی ترین محکمه استان منصوب کند، بلافاصله استعفا داد؛ در عوض این سمت به رقیب دیرینه اوتیس، توماس هاچینسون رسید.
در پرونده پاکستون مقابل گِرِی در سال ۱۷۶۱، گروهی از تجار خشمگین بوستون که شامل ازکیل گولدویت بود، از اوتیس خواستند تا مشروعیت «احکام استرداد» را در مقابل محکمه عالی، متصدی پیشین محکمه عالی قضایی ماساچوست به چلنج بکشد. این احکام به مقامات اجازه می داد تا بدون اطلاع قبلی، بدون دلیل احتمالی و بدون ذکر علت وارد هر خانه ای شوند.
... [مشاهده متن کامل]
اوتیس در بارنزتیبل غربی، ماساچوست به دنیا آمد و اولین کودک از ۱۳ اولاد فامیل و نخستین کودکی بود که از دوران نوزادی جان سالم به در برد. خواهراش مرسی اوتیس وارن، برادرش جوزف اوتیس و خردترین برادرش ساموئل آلین اوتیس رهبران انقلاب آمریکا شدند و برادرزاده اش هریسون گری اوتیس نیز همین راه را دنبال کرد. پدرش، سرهنگ جیمز اوتیس پدر، یک وکیل و قومندان شبه نظامی برجسته بود. پدر و پسر رابطه جنجال برانگیزی داشتند. پدرش نامه ای برای او فرستاد که در آن ناامیدی هایش را عنوان کرده بود و او را تشویق می کرد که برای بهبودی خودش به دنبال تقوای الهی باشد.
در سال ۱۷۵۵، اوتیس با روث کانینگهام، دختر یک تاجر و وارث ثروتی به ارزش ۱۰۰۰۰ پاوند ازدواج کرد. دیدگاه های سیاسی آنها کاملاً متفاوت بود، با این حال به یک دیگر وابسته بودند. جان آدامز می گوید اوتیس بعدها «گلایه کرد که او 'شدیداً محافظه کار' می باشد»، اما در عین حال اظهار کرد که «او همسری خوب و مهربان بوده است». حاصل این ازدواج، اولادهای آنها به نام های جیمز، الیزابت و مری بود. پسرشان جیمز، در ۱۸ سالگی درگذشت. دخترشان الیزابت مانند مادرش وفادارمانده بود؛ او با کاپیتان براون در ارتش بریتانیا ازدواج کرد و تا پایان عمر در انگلستان زندگی کرد. خردترین دختر آنها مری، با بنجامین لینکلن پسر جنرال برجسته ارتش قاره ای، بنجامین لینکلن ازدواج کرد.
اوتیس در سال ۱۷۴۳ از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد و به صدر حرفه حقوقی در بوستون رسید. او در سال ۱۷۶۰، یک منصب معتبر به عنوان وکیل کل محکمه دریانوردی دریافت کرد. با این حال زمانی که قومندان فرانسیس برنارد نتوانست پدرش را به سِمَت وعده داده شدهٔ ریاست کل عالی ترین محکمه استان منصوب کند، بلافاصله استعفا داد؛ در عوض این سمت به رقیب دیرینه اوتیس، توماس هاچینسون رسید.
در پرونده پاکستون مقابل گِرِی در سال ۱۷۶۱، گروهی از تجار خشمگین بوستون که شامل ازکیل گولدویت بود، از اوتیس خواستند تا مشروعیت «احکام استرداد» را در مقابل محکمه عالی، متصدی پیشین محکمه عالی قضایی ماساچوست به چلنج بکشد. این احکام به مقامات اجازه می داد تا بدون اطلاع قبلی، بدون دلیل احتمالی و بدون ذکر علت وارد هر خانه ای شوند.
