جیمز آلن کراوفرد ( انگلیسی: James Alan Crawford؛ زادهٔ ۱۳ فوریهٔ ۱۹۴۸ در دانفرملین، فایف، درگذشتهٔ ۶ اوت ۲۰۰۲ در تییررا ورد، فلوریدا ) رانندهٔ مسابقات اتومبیل رانی اهل بریتانیا بود که در فصل ۱۹۷۵ در مجموع در دو گراند پری از مسابقات جهانی فرمول یک شرکت کرد، اما موفق به کسب هیچ امتیازی نشد.
... [مشاهده متن کامل]
کراوفرد در ۶ اوت ۲۰۰۲ بر اثر نارسایی کبد در تییررا ورد، فلوریدا درگذشت. اولین تجربه اتومبیلرانی او پشت فرمان یک مینی بود که در چندین رالی رانندگی کرد. پس از یک دوره ناموفق در فرمول فورد، او در تیم دوستش استفن چولارتون در فرمول آتلانتیک سوار شد، پس از اینکه در چند مسابقه فرمول لیبره در کرافت نویدهای خوبی را نشان داد. او چندین سال را در کنار Choularton در SDC Racing در فرمول آتلانتیک رانندگی کرد و توسط Lotus Cars مشاهده شد و یک تست رانندگی توسط آنها ارائه شد.
او در دو جایزه بزرگ فرمول یک قهرمانی جهان شرکت کرد که اولین بار در 19 ژوئیه 1975 آغاز شد. او همچنین برنده مسابقات قهرمانی فرمول یک بریتانیا در سال 1982 بود . او به دلیل این که پانصدمین نفری است که یک مسابقه قهرمانی جهانی فرمول یک را آغاز کرده است، قابل توجه است.
کرافورد در اوایل دهه 1980 به ایالات متحده نقل مکان کرد و دو بار در سری Can - Am نایب قهرمان شد . او در سال 1984 در اولین بازی CART خود در لانگ بیچ چهارم شد و به یک بازیکن ثابت در ایندیاناپولیس 500 تبدیل شد . در آنجا در سال 1987 بود که کرافورد در تمرین دچار تصادف شد که منجر به آسیب جدی پا شد. با این حال، او به اندازه کافی بهبود یافت تا در سال 1988 به 500 بازگشت و برای چند دور در مسابقه پیشتاز بود. یک سوراخ در اواخر مسابقه او را از رتبه 2 به 6 کاهش داد.
آخرین 500 کرافورد در سال 1993 بود، اگرچه او در سال های 1994 و 1995 تلاش های ناموفقی برای واجد شرایط بودن خودروهای قدیمی انجام داد.
قابل توجه ترین دویدن کرافورد در ایندی در سال 1988 رخ داد. پس از نزدیک به یک سال توانبخشی به دلیل آسیب دیدگی ساق پا و پا، کرافورد برای ایندیاناپولیس 500 در سال 1988 بازگشت . او با کینگ ریسینگ به عنوان هم تیمی با جانی رادرفورد قرارداد امضا کرد و یک ورودی بیوک را هدایت کرد . او در لحظه آخر به تیم اضافه شد و درست قبل از روز افتتاحیه به تیم پیوست. او در طول آزمایشات زمانی تیترهای کمی را به خود اختصاص داد و در روز دوم بی سر و صدا به میدان آمد. او هنوز در حال بهبودی از جراحات پایش بود و ماه را با کمک عصا راه رفت.
... [مشاهده متن کامل]
کراوفرد در ۶ اوت ۲۰۰۲ بر اثر نارسایی کبد در تییررا ورد، فلوریدا درگذشت. اولین تجربه اتومبیلرانی او پشت فرمان یک مینی بود که در چندین رالی رانندگی کرد. پس از یک دوره ناموفق در فرمول فورد، او در تیم دوستش استفن چولارتون در فرمول آتلانتیک سوار شد، پس از اینکه در چند مسابقه فرمول لیبره در کرافت نویدهای خوبی را نشان داد. او چندین سال را در کنار Choularton در SDC Racing در فرمول آتلانتیک رانندگی کرد و توسط Lotus Cars مشاهده شد و یک تست رانندگی توسط آنها ارائه شد.
او در دو جایزه بزرگ فرمول یک قهرمانی جهان شرکت کرد که اولین بار در 19 ژوئیه 1975 آغاز شد. او همچنین برنده مسابقات قهرمانی فرمول یک بریتانیا در سال 1982 بود . او به دلیل این که پانصدمین نفری است که یک مسابقه قهرمانی جهانی فرمول یک را آغاز کرده است، قابل توجه است.
کرافورد در اوایل دهه 1980 به ایالات متحده نقل مکان کرد و دو بار در سری Can - Am نایب قهرمان شد . او در سال 1984 در اولین بازی CART خود در لانگ بیچ چهارم شد و به یک بازیکن ثابت در ایندیاناپولیس 500 تبدیل شد . در آنجا در سال 1987 بود که کرافورد در تمرین دچار تصادف شد که منجر به آسیب جدی پا شد. با این حال، او به اندازه کافی بهبود یافت تا در سال 1988 به 500 بازگشت و برای چند دور در مسابقه پیشتاز بود. یک سوراخ در اواخر مسابقه او را از رتبه 2 به 6 کاهش داد.
آخرین 500 کرافورد در سال 1993 بود، اگرچه او در سال های 1994 و 1995 تلاش های ناموفقی برای واجد شرایط بودن خودروهای قدیمی انجام داد.
قابل توجه ترین دویدن کرافورد در ایندی در سال 1988 رخ داد. پس از نزدیک به یک سال توانبخشی به دلیل آسیب دیدگی ساق پا و پا، کرافورد برای ایندیاناپولیس 500 در سال 1988 بازگشت . او با کینگ ریسینگ به عنوان هم تیمی با جانی رادرفورد قرارداد امضا کرد و یک ورودی بیوک را هدایت کرد . او در لحظه آخر به تیم اضافه شد و درست قبل از روز افتتاحیه به تیم پیوست. او در طول آزمایشات زمانی تیترهای کمی را به خود اختصاص داد و در روز دوم بی سر و صدا به میدان آمد. او هنوز در حال بهبودی از جراحات پایش بود و ماه را با کمک عصا راه رفت.
