جیبرلین ها ( Gibberellin ) گروهی از هورمون های گیاهی هستند که به خصوص در رشد گیاهان موثرند.
جیبرلین ها ابتدا در سال ۱۹۳۸ هنگام مطالعه نوعی قارچ برنج بنام ژیبرلا فوجیکوری از گروه آسکومیستها ( کیسه دار ) کشف شدند. ماده متبلوری از عصاره بدون قارچ محیط کشتی که این قارچ در آن رشد کرده بوده کشف شد که اثر این قارچ بر گیاهان آلوده را داشت. این محلول جیبرلین نامیده شد. نواحی عمده ساخته شدن جیبرلین در گیاهان برگهای مریستمی، نوک ریشه، بذرهای در حال رشد می باشد و انتقال این هورمون در گیاهان کاملاً به طور آزاد و هم در آوند آبکش و هم در آوند چوبی روی می دهد. جیبرلین ها گروه مشخصی از هورمون های گیاهی هستند که بسیار به هم شبیهند. اسید جیبرلیک ( GA ) یکی از بهترین و معروفترین ترکیبات این گروه می باشد.
۱ - طویل شدن سلولها: جیبرلین ها همانند اکسین در طویل شدن اندامهای گیاهی نقش بازی می کنند.
۲ - اثر روی گل دادن: برخی از جالبترین اثرات جیبرلین ها روی گل دادن گیاهان است به طوری که همانند اکسین ها در گیاهان روز بلند باعث تولید گل و از طرفی در روی گیاهان روز کوتاه باعث توقف گلدهی می شود.
۳ - طویل شده و تشکیل ریشه ها: برخی جیبرلین ها با غلظت مناسب لااقل در بعضی گونه ها به طویل شدن ریشه کمک می کنند و از طرفی دیگر برخی جیبرلین ها از تشکیل ریشه روی قلمه ها جلوگیری می کند که علت آن خنثی کردن اثر اکسین ها است.
۴ - رشد برگ: با توجه به اینکه طول موج های کوتاه ناحیه قرمز در ایجاد رشد برگ موثرترین است این هورمون می تواند جایگزین نور قرمز شود.
۵ - سبز کردن بذر: بذر انواعی از گیاهان برای اینکه پس از کاشت سبز شود قبلاً لازم است که در معرض نور قرار گیرد؛ نور طیف قرمز از این نظر موثرترین نور است. جیبرلین می تواند جایگزین خوبی برای آن باشد و به عبارت دیگر در شکستن دوره خواب بذور، جیبرلین جایگزین نور قرمز می شود.
۶ - شکستن دوره خواب جوانه: شکستن دوره خواب بعضی از گونه های گیاهان چوبی مناطق معتدل تحت کنترل فتوپریود است لذا این هورمون می تواند جایگزین خوبی برای فتوپریود به طول کافی باشد.
۷ - افزایش طول میان گره ها: استفاده از این هورمون در گیاهان می تواند منجر به افزایش طول میان گره ها شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجیبرلین ها ابتدا در سال ۱۹۳۸ هنگام مطالعه نوعی قارچ برنج بنام ژیبرلا فوجیکوری از گروه آسکومیستها ( کیسه دار ) کشف شدند. ماده متبلوری از عصاره بدون قارچ محیط کشتی که این قارچ در آن رشد کرده بوده کشف شد که اثر این قارچ بر گیاهان آلوده را داشت. این محلول جیبرلین نامیده شد. نواحی عمده ساخته شدن جیبرلین در گیاهان برگهای مریستمی، نوک ریشه، بذرهای در حال رشد می باشد و انتقال این هورمون در گیاهان کاملاً به طور آزاد و هم در آوند آبکش و هم در آوند چوبی روی می دهد. جیبرلین ها گروه مشخصی از هورمون های گیاهی هستند که بسیار به هم شبیهند. اسید جیبرلیک ( GA ) یکی از بهترین و معروفترین ترکیبات این گروه می باشد.
۱ - طویل شدن سلولها: جیبرلین ها همانند اکسین در طویل شدن اندامهای گیاهی نقش بازی می کنند.
۲ - اثر روی گل دادن: برخی از جالبترین اثرات جیبرلین ها روی گل دادن گیاهان است به طوری که همانند اکسین ها در گیاهان روز بلند باعث تولید گل و از طرفی در روی گیاهان روز کوتاه باعث توقف گلدهی می شود.
۳ - طویل شده و تشکیل ریشه ها: برخی جیبرلین ها با غلظت مناسب لااقل در بعضی گونه ها به طویل شدن ریشه کمک می کنند و از طرفی دیگر برخی جیبرلین ها از تشکیل ریشه روی قلمه ها جلوگیری می کند که علت آن خنثی کردن اثر اکسین ها است.
۴ - رشد برگ: با توجه به اینکه طول موج های کوتاه ناحیه قرمز در ایجاد رشد برگ موثرترین است این هورمون می تواند جایگزین نور قرمز شود.
۵ - سبز کردن بذر: بذر انواعی از گیاهان برای اینکه پس از کاشت سبز شود قبلاً لازم است که در معرض نور قرار گیرد؛ نور طیف قرمز از این نظر موثرترین نور است. جیبرلین می تواند جایگزین خوبی برای آن باشد و به عبارت دیگر در شکستن دوره خواب بذور، جیبرلین جایگزین نور قرمز می شود.
۶ - شکستن دوره خواب جوانه: شکستن دوره خواب بعضی از گونه های گیاهان چوبی مناطق معتدل تحت کنترل فتوپریود است لذا این هورمون می تواند جایگزین خوبی برای فتوپریود به طول کافی باشد.
۷ - افزایش طول میان گره ها: استفاده از این هورمون در گیاهان می تواند منجر به افزایش طول میان گره ها شود.
wiki: جیبرلین