جیب بری

جیب بری شکلی از سرقت است که طی آن پول یا اشیا گران قیمت از شخص قربانی دزدیده می شود به طوری که زیان دیده در لحظه جیب بری متوجه دزدی نشود. جیب بری نیازمند زبردستی فراوان و شم گمراه کردن افراد است. دزدی که به این ترتیب عمل می کند را جیب بر می نامند.
جیب برها و سایر دزدان، به ویژه آن ها که به طور گروهی کار می کنند، گاهی از روش هایی مانند سؤال پرسیدن یا تنه زدن برای پرت کردن حواس قربانی استفاده می کنند. برای این که جیب بر بتواند حواس قربانی را پرت کند باید دست های چالاک، سرعت عمل، توانایی رد گم کردن و برخی مهارت های دیگر را داشته باشد.
از جیب برهای مشهور در دنیای داستان می توان به داجر چیره دست و فاگین، شخصیت های رمان الیور توئیستِ چارلز دیکنز، اشاره کرد. در دنیای واقعی، شیکاگو مِی ( روسپی آمریکایی - ایرلندی ) جیب بر مشهوری است که در دو کتاب شیکاگو می، ملکه باج گیرها و جهنم بدون خشم خداوند:زنان مشهور در جنایت به زندگی او پرداخته شده.
مهارت های جیب بری در شعبده بازی هم کاربرد دارد. وقتی شعبده باز شیئی را که متعلق به یکی از تماشاگران است بی آن که او متوجه شود برمی دارد یا دوباره سر جایش می گذارد، از تکنیک های جیب بری استفاده می کند. جیمز فریدمن که او را با نام «مرد سرقت»[ ۱] هم می شناسند در فیلم الیور توئیست ( رومن پولانسکی، ۲۰۰۵ ) طراحی صحنه های جیب بری را برعهده داشت. [ ۲] مجله تایم اوت نوشت جیمز فریدمن «احتمالاً بهترین جیب بر جهان» است. دیوید آوادون که شعبده بازی حرفه ای بود به مدت سی سال جیب بری را به عنوان تردستی ویژه خود اجرا می کرد. [ ۳]
جیب بری می تواند کسب وکار خطرناکی باشد، ممکن است افرادی که از حضور جیب برها در یک منطقه آگاهند با گذاشتن کیف پول خالی در جیبشان یا ترفندهای دیگر، جیب بر را به دام بیندازند. جیب بر معمولاً به هیچ وجه نمی تواند محتویات کیف را حدش بزند و تنها از روی ظاهرِ افراد، قربانی اش را انتخاب می کند.
گفته می شود مدرسه ای برای آموزش جیب بری به نام سِوِن بلز[ ۴] وجود دارد. مشهور است که این مدرسه در نزدیکی بوگوتا در کلمبیا در کوه های آند واقع است. [ ۵]