جیانگ چینگ گویو

جیانگ چینگ گوئو (۱۹۱۰ـ۱۹۸۸)(Jiang Qing-guo)
دولتمرد تایوانی، پسر ارشد جیانگ جیه شی (جیانگ کای شک)۱، نخست وزیر (۱۹۷۲ـ۱۹۷۸)، و رئیس جمهوری تایوان (حک: ۱۹۷۸ـ۱۹۸۸). پس از آن که نیروهای گوئومین دانگ۲ (کومین تانگ۳، ملیون) جیانگ کایْ شِک در ۱۹۴۹، درپی به قدرت رسیدن کمونیست ها در خاک اصلی چین، به تایوان گریختند، جیانگ چینگ گوئو به تقویت نیروهای امنیتی و اطلاعاتی پرداخت و جناح جوانان حزب حاکم گوئومین دانگ را تأسیس کرد. در ۱۹۷۲ نخست وزیر تایوان و، پس از مرگ پدرش در آوریل ۱۹۷۵، رهبر گوئومین دانگ و از ۱۹۷۸ رئیس کشور شد. جیانگ به اصلاحات نوین سازی اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی پرداخت و در زمان ریاست جمهوری اش کشور به رشد سریع اقتصادی رسید و از کشورهای صادرکنندۀ معروف به «ببرهای اقتصادی» شد. فضای سیاسی کشور رفته رفته آزاد شد و «تایوانی شدن» گوئومین دانگ که از هنگام ورود جیانگ کای شک در ۱۹۴۹ به تایوان تا آن زمان تحت نفوذ چینی های «خاک اصلی» همراه او قرار داشت، آغاز گشت. برای نخستین بار یک حزب مخالف، حزب ترقی خواه دمکراتیک، اجازه یافت تا در انتخابات پارلمانی ۱۹۸۶ شرکت کند؛ حکومت نظامی، که از ۱۹۴۹ برقرار بود، در ۱۹۸۷ لغو شد و او با سفر افراد برای تجدید دیدار با خانواده های خود، در خاک اصلی چین که در تحت سلطۀ کمونیست ها بود، موافقت کرد. آهنگ آزادسازی سیاسی در زمان جانشین جیانگ، لی تنگ ـ هوئی۴ سریع تر شد؛ لی در تایوان زاده شد. جیانگ دوازده سال در شوروی تحصیل کرد و در ۱۹۳۷ به چین بازگشت و دستیار پدر شد.
Jiang Kai-shekKuomintangGuomindangLee Teng-hui