جیاش
لغت نامه دهخدا
جیاش. [ ج َی ْ یا ] ( اِخ ) ابن نجاح ، مکنی به ابوالطامی. صاحب تهامه یمن و داهیه و شجاع و تاریخ دان و ادیب و شاعر بود. وی پس از قتل برادرش سعیدبن نجاح بسال 481 هَ. ق. بهندوستان سفر کرد و پس از شش ماه در خفا به یمن برگشت و مردمی را بگرد خود فراهم آورد و بسال 482 ظاهر گردید و بر زبید مسلط شد و تا هنگام مرگ بسال 498 هَ. ق. بر تهامه حکومت داشت. دیوان شعربزرگی دارد و کتاب المفید فی اخبار زبید از تألیفات اوست. ( تاریخ ثغر عدن ) ( الاعلام زرکلی ج 1 ص 199 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید