جی• رابرت اوپنهایمر. جولیوس رابرت اوپنهایمر ( انگلیسی: Julius Robert Oppenheimer؛ ۲۲ آوریل ۱۹۰۴ – ۱۸ فوریهٔ ۱۹۶۷ ) فیزیک دان نظری آمریکایی بود. او هنگام جنگ جهانی دوم رئیس آزمایشگاه لُس آلاموس بود و به سبب نقشش در پروژهٔ منهتن که در جنگ جهانی دوم به ساخت نخستین جنگ افزارهای هسته ای انجامید اغلب «پدر بمب اتمی» لقب گرفته است. [ ۱]
اوپنهایمر در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد و در ۱۹۲۵، مدرک کارشناسی شیمی گرفت. سپس در دانشگاه کمبریج و پس ازآن در دانشگاه گوتینگن در رشته فیزیک تحصیل کرد و در ۱۹۲۷ از آن جا دکترا گرفت. او در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مؤسسه فناوری کالیفرنیا سمت های دانشگاهی داشت و نقش به سزایی در فیزیک نظری از جمله در مکانیک کوانتومی و فیزیک هسته ای داشت. در جنگ جهانی دوم، او برای کار در پروژهٔ منهتن استخدام شد و در ۱۹۴۳، مدیر آزمایشگاه لُس آلاموس در نیومکزیکو شد و در ساخت جنگ افزار هسته ای به کار پرداخت. او از جمله نخستین شاهدان آزمایش ترینیتی بود که در آن نخستین بمب اتمی در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ با موفقیت منفجر شد. او بعدها گفت که هنگام این انفجار به یاد قطعه ای از بهگود گیتا افتاده که گفته: «خودِ مرگ شده ام، ویران گر دنیاها. »[ ۲] در اوت ۱۹۴۵ از بمب اتمی برای بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی استفاده شد.
اوپنهایمر پس از پایان جنگ، رئیس کمیتهٔ مشاوره عمومی کمیسیون تازه تأسیس انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا شد. او به منظور کنترل بین المللی انرژی هسته ای و در راستای جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای و مسابقه تسلیحات هسته ای با اتحاد جماهیر شوروی تلاش بسیاری کرد. در خلال بحث دولتی در سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۰ او با توسعهٔ بمب هیدروژنی مخالفت کرد و دربارهٔ مسائل دفاعی موضع گرفت که خشم برخی جناح ها در دولت و ارتش ایالات متحده را برانگیخت. در دوره مک کارتیسم، موضع گیری های او در کنار ارتباطات گذشته اش با افراد و سازمان های وابسته به حزب کمونیست به لغو مجوز ورودش به جلسه ای بسیار بحث برانگیز در ۱۹۵۴ انجامید. او که از نفوذ مستقیم سیاسی برکنار ماند، به سخنرانی، نوشتن و فعالیت در فیزیک ادامه داد. ۹ سال بعد، رئیس جمهور جان اف. کندی، جایزهٔ انریکو فرمی را به او به منزلهٔ اعاده حیثیت اعطا کرد. در سال ۲۰۲۲ پنجاه و پنج سال پس از مرگش دولت ایالات متحده تصمیم سال ۱۹۵۴ را باطل و وفاداری اوپنهایمر را تصدیق کرد. [ ۳] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاوپنهایمر در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد و در ۱۹۲۵، مدرک کارشناسی شیمی گرفت. سپس در دانشگاه کمبریج و پس ازآن در دانشگاه گوتینگن در رشته فیزیک تحصیل کرد و در ۱۹۲۷ از آن جا دکترا گرفت. او در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مؤسسه فناوری کالیفرنیا سمت های دانشگاهی داشت و نقش به سزایی در فیزیک نظری از جمله در مکانیک کوانتومی و فیزیک هسته ای داشت. در جنگ جهانی دوم، او برای کار در پروژهٔ منهتن استخدام شد و در ۱۹۴۳، مدیر آزمایشگاه لُس آلاموس در نیومکزیکو شد و در ساخت جنگ افزار هسته ای به کار پرداخت. او از جمله نخستین شاهدان آزمایش ترینیتی بود که در آن نخستین بمب اتمی در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ با موفقیت منفجر شد. او بعدها گفت که هنگام این انفجار به یاد قطعه ای از بهگود گیتا افتاده که گفته: «خودِ مرگ شده ام، ویران گر دنیاها. »[ ۲] در اوت ۱۹۴۵ از بمب اتمی برای بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی استفاده شد.
اوپنهایمر پس از پایان جنگ، رئیس کمیتهٔ مشاوره عمومی کمیسیون تازه تأسیس انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا شد. او به منظور کنترل بین المللی انرژی هسته ای و در راستای جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای و مسابقه تسلیحات هسته ای با اتحاد جماهیر شوروی تلاش بسیاری کرد. در خلال بحث دولتی در سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۰ او با توسعهٔ بمب هیدروژنی مخالفت کرد و دربارهٔ مسائل دفاعی موضع گرفت که خشم برخی جناح ها در دولت و ارتش ایالات متحده را برانگیخت. در دوره مک کارتیسم، موضع گیری های او در کنار ارتباطات گذشته اش با افراد و سازمان های وابسته به حزب کمونیست به لغو مجوز ورودش به جلسه ای بسیار بحث برانگیز در ۱۹۵۴ انجامید. او که از نفوذ مستقیم سیاسی برکنار ماند، به سخنرانی، نوشتن و فعالیت در فیزیک ادامه داد. ۹ سال بعد، رئیس جمهور جان اف. کندی، جایزهٔ انریکو فرمی را به او به منزلهٔ اعاده حیثیت اعطا کرد. در سال ۲۰۲۲ پنجاه و پنج سال پس از مرگش دولت ایالات متحده تصمیم سال ۱۹۵۴ را باطل و وفاداری اوپنهایمر را تصدیق کرد. [ ۳] [ ۴]
wiki: جی• رابرت اوپنهایمر