جُوِینی، عبدالله بن یوسف ( ـ نیشابور ۴۳۸/۴۳۴ق)
فقیه شافعی. در زادگاهش جوین، نیشابور، مرو، بغداد و مکه، فقه و حدیث را نزد کسانی چون پدرش، ابوالطیب صعلوکی، ابوبکر قفال، ابوالحسین قطان و ابوعبدالله محمد بن نظیف فراگرفت. در نحو و تفسیر نیز توانا بود. علی بن احمد احزم، سهل بن ابراهیم مسجدی و ابوالحسن باخرزی از شاگردان او بودند. در فتوا و نیز عمل به احکام شرعی بسیار محتاط بود، طوری که سالانه دو بار زکات می پرداخت. عقیده داشت هرکس به پیامبر اکرم (ص) دروغ ببندد کافر است. عبدالملک جوینی، معروف به امام الحرمین، فرزند اوست. از آثارش: التبصرة فی الوسوسة؛ الجمع و الفرق؛ سلسلةالواصل؛ التذکرة؛ التفسیر الکبیر.
فقیه شافعی. در زادگاهش جوین، نیشابور، مرو، بغداد و مکه، فقه و حدیث را نزد کسانی چون پدرش، ابوالطیب صعلوکی، ابوبکر قفال، ابوالحسین قطان و ابوعبدالله محمد بن نظیف فراگرفت. در نحو و تفسیر نیز توانا بود. علی بن احمد احزم، سهل بن ابراهیم مسجدی و ابوالحسن باخرزی از شاگردان او بودند. در فتوا و نیز عمل به احکام شرعی بسیار محتاط بود، طوری که سالانه دو بار زکات می پرداخت. عقیده داشت هرکس به پیامبر اکرم (ص) دروغ ببندد کافر است. عبدالملک جوینی، معروف به امام الحرمین، فرزند اوست. از آثارش: التبصرة فی الوسوسة؛ الجمع و الفرق؛ سلسلةالواصل؛ التذکرة؛ التفسیر الکبیر.