جُوِیْنی، بَهاءُالدّین (۶۴۸ـ۶۷۸ق)
(یا: بهاءالدین محمد جوینی) فرمانروای اصفهان و بخشی از عراق عجم (۶۶۳-۶۷۸ق). فرزند ارشد شمس الدین جوینی و از خاندان معروف جوینی بود. شیوه اش در حکومت سخت گیری و سرکوب بود، ولی ادیبان و عالمان را بزرگ می داشت. در سی سالگی درگذشت.
(یا: بهاءالدین محمد جوینی) فرمانروای اصفهان و بخشی از عراق عجم (۶۶۳-۶۷۸ق). فرزند ارشد شمس الدین جوینی و از خاندان معروف جوینی بود. شیوه اش در حکومت سخت گیری و سرکوب بود، ولی ادیبان و عالمان را بزرگ می داشت. در سی سالگی درگذشت.
wikijoo: جوینی،_بهاءالدین_(۶۴۸ـ۶۷۸ق)