جویندگان کسوف ( به انگلیسی: Eclipse Chasers ) مجموعه مستند علمی ۱۳ قسمتی به کارگردانی سیاوش صفاریان پور، نویسندگی و تحقیق بابک امین تفرشی و تهیه کنندگی محمدفؤاد صفاریان پور است که به بررسی و ثبت خورشیدگرفتگی های مهم جهان در ۱۰ سال ( از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ ) می پردازد و تولید آن ۱۰ سال، و تدوین، نوشتن متن فیلم نامه ی مستند نیز ۲ سال به طول انجامیده است.
... [مشاهده متن کامل]
ایدهٔ اولیه و تولید «جویندگان کسوف» به خورشیدگرفتگی سال ۱۳۷۴ که ( هنگام مشاهده آن توسط سیاوش ) در بیرجند ۱۷ ثانیه طول نمی کشد، برمی گردد. پس از این رویداد می باشد که کارگردان و دیگر همکاران تهیه و تولید اثر، به رویداد «خورشیدگرفتگی» علاقه مند می شوند.
در خورشیدگرفتگی ۲۰ مرداد ۱۳۷۸ که ایران ( برای رصد ) یکی از بهترین مکان های رصدی برای این خورشیدگرفتگی بود و سفر دیگر علاقه مندان این رویداد به ایران و پخش زندهٔ این رویداد از تلویزیون و استقبال مردم، هرچه بیشتر این گروه دونفره ( سیاوش و بابک ) را مصمم می کند که دست به ثبت، تهیه و تولید چنین مستندی بزنند.
سیاوش و بابک پس از ثبت خورشیدگرفتگی ۳۱ خرداد ۱۳۸۰ در زامبیا قاره آفریقا تصمیم می گیرند فیلم مستندی تحت عنوان «سایه در قاره سیاه» بسازند. در خورشید گرفتگی ۲ آذر ۱۳۸۲ در شرق قاره جنوبگان قسمت دیگر از مستند تحت عنوان «سایه در قاره سپید ( سفید ) »، پس از انجام تدارکات و مراحل اولیه سفر توسط حمید جدیری خداشناس، می سازند. این دو نفر از اول این گونه تصمیم می گیرند که مستندی دوگانه با نام های مذکور تهیه نمایند، اما روی دادن خورشیدگرفتگی های بعدی، آن ها را به سوی تهیه و ثبت قسمت های دیگر و ادامه دادن کار مستند می کشاند.
آنها در ادامه کار خود، با رخ دادن خورشیدگرفتگی ۱۹ فرودین ۱۳۸۴ در جنگل های آمازون کشور برزیل تصمیم قسمت دیگری به نام «سایه در قاره سرخ» تهیه نمایند و مستند را در ۳ قسمت به پایان برسانند، اما خورشیدگرفتگی ۹ فروردین ۱۳۸۵ که در قونیه کشور ترکیه رخ داد، بار دیگر تصمیم می گیرند که قسمت دیگر از این مستند را تهیه نمایند و در این زمان است که تصمیم می گیرند مجموعه مستندی ۱۰ ساله ( از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ ) تهیه و تولید نمایند. در قسمت های بعدی مستند، خورشیدگرفتگی ۱۱ مرداد ۱۳۸۷ در شمال سیبری در روسیه، خورشیدگرفتگی ۳۱ تیر ۱۳۸۸ در شانگهای کشور چین و وسط اقیانوس آرام ( به عنوان طولانی ترین کسوف قرن ۲۱ ) تهیه و تولید شد. در این مجموعه مستند، ۸ کسوف مهم جهان رصد و ثبت شد.
... [مشاهده متن کامل]
ایدهٔ اولیه و تولید «جویندگان کسوف» به خورشیدگرفتگی سال ۱۳۷۴ که ( هنگام مشاهده آن توسط سیاوش ) در بیرجند ۱۷ ثانیه طول نمی کشد، برمی گردد. پس از این رویداد می باشد که کارگردان و دیگر همکاران تهیه و تولید اثر، به رویداد «خورشیدگرفتگی» علاقه مند می شوند.
در خورشیدگرفتگی ۲۰ مرداد ۱۳۷۸ که ایران ( برای رصد ) یکی از بهترین مکان های رصدی برای این خورشیدگرفتگی بود و سفر دیگر علاقه مندان این رویداد به ایران و پخش زندهٔ این رویداد از تلویزیون و استقبال مردم، هرچه بیشتر این گروه دونفره ( سیاوش و بابک ) را مصمم می کند که دست به ثبت، تهیه و تولید چنین مستندی بزنند.
سیاوش و بابک پس از ثبت خورشیدگرفتگی ۳۱ خرداد ۱۳۸۰ در زامبیا قاره آفریقا تصمیم می گیرند فیلم مستندی تحت عنوان «سایه در قاره سیاه» بسازند. در خورشید گرفتگی ۲ آذر ۱۳۸۲ در شرق قاره جنوبگان قسمت دیگر از مستند تحت عنوان «سایه در قاره سپید ( سفید ) »، پس از انجام تدارکات و مراحل اولیه سفر توسط حمید جدیری خداشناس، می سازند. این دو نفر از اول این گونه تصمیم می گیرند که مستندی دوگانه با نام های مذکور تهیه نمایند، اما روی دادن خورشیدگرفتگی های بعدی، آن ها را به سوی تهیه و ثبت قسمت های دیگر و ادامه دادن کار مستند می کشاند.
آنها در ادامه کار خود، با رخ دادن خورشیدگرفتگی ۱۹ فرودین ۱۳۸۴ در جنگل های آمازون کشور برزیل تصمیم قسمت دیگری به نام «سایه در قاره سرخ» تهیه نمایند و مستند را در ۳ قسمت به پایان برسانند، اما خورشیدگرفتگی ۹ فروردین ۱۳۸۵ که در قونیه کشور ترکیه رخ داد، بار دیگر تصمیم می گیرند که قسمت دیگر از این مستند را تهیه نمایند و در این زمان است که تصمیم می گیرند مجموعه مستندی ۱۰ ساله ( از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ ) تهیه و تولید نمایند. در قسمت های بعدی مستند، خورشیدگرفتگی ۱۱ مرداد ۱۳۸۷ در شمال سیبری در روسیه، خورشیدگرفتگی ۳۱ تیر ۱۳۸۸ در شانگهای کشور چین و وسط اقیانوس آرام ( به عنوان طولانی ترین کسوف قرن ۲۱ ) تهیه و تولید شد. در این مجموعه مستند، ۸ کسوف مهم جهان رصد و ثبت شد.
