جویْنْبول، تِئودوروس (۱۸۶۶ـ۱۹۴۸)
خاورشناس هلندی. در دانشگاه لیدن زبان و ادبیات سامی و حقوق خواند. زبان عربی را نزد یان دخویه آموخت. از ۱۸۹۶ تا ۱۸۹۹، در جاوه قاضی بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۶، در دانشگاه اوترخت استاد عبری و عربی و مسائل اسلامی بود. در ۱۹۱۴ به عضویت فرهنگستان پادشاهی علوم برگزیده شد. رسالههای دکتری خود را در اصول کلّی رهن در مذهب شافعی (لیدن، ۱۸۹۳) و ارتباط تاریخی بین مهریه در اسلام و نشان قانونی ازدواج در جاهلیت (لیدن، ۱۸۹۴) نوشت. از آثارش: چاپ الخراج یحیی بن آدم (لیدن، ۱۸۹۶)؛ مدخلی بر شناخت شریعت اسلام بر پایۀ مذهب شافعی (۱۹۰۳)؛ چاپ بخش چهارم صحیح بخاری (لیدن، ۱۹۰۸)؛ اسلام در جاوه (۱۹۱۴).
خاورشناس هلندی. در دانشگاه لیدن زبان و ادبیات سامی و حقوق خواند. زبان عربی را نزد یان دخویه آموخت. از ۱۸۹۶ تا ۱۸۹۹، در جاوه قاضی بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۶، در دانشگاه اوترخت استاد عبری و عربی و مسائل اسلامی بود. در ۱۹۱۴ به عضویت فرهنگستان پادشاهی علوم برگزیده شد. رسالههای دکتری خود را در اصول کلّی رهن در مذهب شافعی (لیدن، ۱۸۹۳) و ارتباط تاریخی بین مهریه در اسلام و نشان قانونی ازدواج در جاهلیت (لیدن، ۱۸۹۴) نوشت. از آثارش: چاپ الخراج یحیی بن آدم (لیدن، ۱۸۹۶)؛ مدخلی بر شناخت شریعت اسلام بر پایۀ مذهب شافعی (۱۹۰۳)؛ چاپ بخش چهارم صحیح بخاری (لیدن، ۱۹۰۸)؛ اسلام در جاوه (۱۹۱۴).
wikijoo: جوینبول،_تیودوروس_(۱۸۶۶ـ۱۹۴۸)