جوه جوه

لغت نامه دهخدا

جوه جوه. [ ج َ هَِ ج َ هَِ ] ( ع اِ صوت ) کلمه ایست که بدان شتران نر را خاصه زجر کنند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و همچنین است جاه ِجاه ِ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس