جونگ جو ( کره ای: 정조 ) ( زاده ۲۸ اکتبر ۱۷۵۲ - درگذشته ۱۸ اوت ۱۸۰۰ ) با نام شخصی یی سان ( کره ای: 이산 ) بیست و دومین پادشاه سلسله چوسان بوده است.
وی که از سال ۱۷۷۶ تا ۱۸۰۰ حکومت کرده است، جانشین پدربزرگش یونگ جو چوسان شده بود. پس از مرگش، فرزندش سانجو چوسان جانشین وی شده است. او تلاش های زیادی برای بهبود و اصلاح کشور کره انجام داد. از جونگ جو به عنوان یکی از موفق ترین و با بصیرت ترین پادشاهان چوسان نام برده می شود. وی بیست و چهار سال بر چوسان سلطنت کرد .
او با نام یی سان متولد شد و پسر شاهزاده سادو ( که توسط پدر خودش پادشاه یونگ جو به مرگ محکوم شد ) و بانو هه گیونگ بود. زمانی که او ولیعهد بود با «هونگ گوک یونگ» که یک سیاستمدار بحث برانگیز بود؛ ملاقات کرد. هونگ ابتدا قاطعانه از جلوس جونگ جو بر تخت سلطنت حمایت می کرد و برای بهبود قدرت پادشاه سخت کار می کرد اما در انتها به دلیل طمع به قدرت اخراج شد. مجموعه ایسان و مجموعه سر آستین قرمز به مسائل زندگی و پادشاهی او پرداخته است.
جونگ جو بیشتر زمان حکومتش را صرف تطهیر نام پدرش کرد. او همچنین برای پیش برد اصلاحاتش دربار را به شهر سوون نزدیک مقبره پدرش منتقل کرد. او قلعه هواسونگ را که اکنون جزو میراث جهانی یونسکو است ساخت و در ساخت این بنا پیشرفته ترین شگردهای موجود در ساخت دیوار در زمان خود را معرفی کرد و تصمیم داشت سوون را شهری خودکفا بکند. زمان قبل از حکومت وی به دلیل اینکه شاهزاده سادو با حکم سلطنتی پدرش کشته شده بود؛ مغشوش بود. تصمیم نهایی یونگ جو چوسان مبنی بر اعدام ولیعهد سادو به شدت توسط سیاستمدارانی که علیه ولیعهد بودند، تحت تأثیر قرار گرفته بود. بعد از فوت پادشاه یونگ جو و روزی که جونگ جو پادشاه چوسان شد؛ او در اتاق پادشاهی بر تخت نشسته و به همه نگاه کرد و گفت: «من پسر ولیعهد سادو هستم!». این پیام روشن لرزه بر اندام سیاست مدارانی انداخت که در مرگ پدرش درگیر بودند. او به دلیل اینکه به پدرش عنوان افتخاری پادشاهی و به مادرش عنوان «ملکهٔ بیوه» را داد؛ دوران های آشفته زیادی را تجربه کرد اما بر همه آن ها به کمک هونگ گوک یونگ غلبه کرد.
او رنسانس جدیدی را در چوسان رهبری کرد و سعی نمود با کنترل سیاست کل کشور؛ باعث بهبود روند پیشرفت کشور شود. او اصلاحات زیادی در طول سلطنت خود انجام داد که از مهم ترین آن ها می توان از تأسیس «کیو جانگ گاک» که یک کتاب خانه سلطنتی بود نام برد. هدف از تأسیس این کتاب خانه بهبود نگرش سیاسی و فرهنگی چوسان و به خدمت درآوردن افسران با استعداد برای کمک در اداره کشور بود. جونگ جو همچنین رهبری جنبش های اجتماعی نظیر باز کردن درب های مناصب دولتی به روی افرادی که قبلاً به دلیل جایگاه اجتماعی شان از آن مناصب محروم شده بودند را بر عهده داشت. او بر اهمیت یادگیری زبان چینی و سایر زبان های خارجی تأکید می کرد و حتی سیستمی جهت یادگیری و آزمون زبان های خارجی دایر کرد. او یک کشتزار شخصی ساخت، برای آبرسانی یک قنات حفر کرد و روش های جدید و پیشرفته کشاورزی را در آن امتحان کرد. جونگ جو همچنین از استادان «انجمن سیلهاک» نظیر “جونگ یاک یونگ“ ( معمار کاخ هواسئونگ ) که از قدرت سلطنتی جونگ جو حمایت می کردند؛ پشتیبانی کرد. علی رغم جایگاه سیاسی بالا در چوسان؛ پادشاه جونگ جو به عنوان شخصی نو آور شناخته می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی که از سال ۱۷۷۶ تا ۱۸۰۰ حکومت کرده است، جانشین پدربزرگش یونگ جو چوسان شده بود. پس از مرگش، فرزندش سانجو چوسان جانشین وی شده است. او تلاش های زیادی برای بهبود و اصلاح کشور کره انجام داد. از جونگ جو به عنوان یکی از موفق ترین و با بصیرت ترین پادشاهان چوسان نام برده می شود. وی بیست و چهار سال بر چوسان سلطنت کرد .
او با نام یی سان متولد شد و پسر شاهزاده سادو ( که توسط پدر خودش پادشاه یونگ جو به مرگ محکوم شد ) و بانو هه گیونگ بود. زمانی که او ولیعهد بود با «هونگ گوک یونگ» که یک سیاستمدار بحث برانگیز بود؛ ملاقات کرد. هونگ ابتدا قاطعانه از جلوس جونگ جو بر تخت سلطنت حمایت می کرد و برای بهبود قدرت پادشاه سخت کار می کرد اما در انتها به دلیل طمع به قدرت اخراج شد. مجموعه ایسان و مجموعه سر آستین قرمز به مسائل زندگی و پادشاهی او پرداخته است.
جونگ جو بیشتر زمان حکومتش را صرف تطهیر نام پدرش کرد. او همچنین برای پیش برد اصلاحاتش دربار را به شهر سوون نزدیک مقبره پدرش منتقل کرد. او قلعه هواسونگ را که اکنون جزو میراث جهانی یونسکو است ساخت و در ساخت این بنا پیشرفته ترین شگردهای موجود در ساخت دیوار در زمان خود را معرفی کرد و تصمیم داشت سوون را شهری خودکفا بکند. زمان قبل از حکومت وی به دلیل اینکه شاهزاده سادو با حکم سلطنتی پدرش کشته شده بود؛ مغشوش بود. تصمیم نهایی یونگ جو چوسان مبنی بر اعدام ولیعهد سادو به شدت توسط سیاستمدارانی که علیه ولیعهد بودند، تحت تأثیر قرار گرفته بود. بعد از فوت پادشاه یونگ جو و روزی که جونگ جو پادشاه چوسان شد؛ او در اتاق پادشاهی بر تخت نشسته و به همه نگاه کرد و گفت: «من پسر ولیعهد سادو هستم!». این پیام روشن لرزه بر اندام سیاست مدارانی انداخت که در مرگ پدرش درگیر بودند. او به دلیل اینکه به پدرش عنوان افتخاری پادشاهی و به مادرش عنوان «ملکهٔ بیوه» را داد؛ دوران های آشفته زیادی را تجربه کرد اما بر همه آن ها به کمک هونگ گوک یونگ غلبه کرد.
او رنسانس جدیدی را در چوسان رهبری کرد و سعی نمود با کنترل سیاست کل کشور؛ باعث بهبود روند پیشرفت کشور شود. او اصلاحات زیادی در طول سلطنت خود انجام داد که از مهم ترین آن ها می توان از تأسیس «کیو جانگ گاک» که یک کتاب خانه سلطنتی بود نام برد. هدف از تأسیس این کتاب خانه بهبود نگرش سیاسی و فرهنگی چوسان و به خدمت درآوردن افسران با استعداد برای کمک در اداره کشور بود. جونگ جو همچنین رهبری جنبش های اجتماعی نظیر باز کردن درب های مناصب دولتی به روی افرادی که قبلاً به دلیل جایگاه اجتماعی شان از آن مناصب محروم شده بودند را بر عهده داشت. او بر اهمیت یادگیری زبان چینی و سایر زبان های خارجی تأکید می کرد و حتی سیستمی جهت یادگیری و آزمون زبان های خارجی دایر کرد. او یک کشتزار شخصی ساخت، برای آبرسانی یک قنات حفر کرد و روش های جدید و پیشرفته کشاورزی را در آن امتحان کرد. جونگ جو همچنین از استادان «انجمن سیلهاک» نظیر “جونگ یاک یونگ“ ( معمار کاخ هواسئونگ ) که از قدرت سلطنتی جونگ جو حمایت می کردند؛ پشتیبانی کرد. علی رغم جایگاه سیاسی بالا در چوسان؛ پادشاه جونگ جو به عنوان شخصی نو آور شناخته می شود.
wiki: جونگ جو چوسان