جومونگ

چومو ( هانگول: 추모, هانجا: 鄒牟 ) با نام پسامرگ چوموی نیرومند ( هانگول: 추모성왕, هانجا: 鄒牟聖王 ) ( ۵۸ پ. م – ۱۹ پ. م ) بنیان گذار امپراتوری گوگوریو در سال ۳۷ پیش از میلاد بود. مردم گوگوریو و گوریو او را به عنوان یک خدا - شاه پرستش می کردند. [ ۱] چومو در آغاز واژه ای عامیانه در بویو بود که در وصف کمانداران چیره دست به کار می رفت و بعدها برای توصیف پادشاه جومونگ به کار رفت. در نوشته های چینی گوناگون به جا مانده از آن دوره از جمله کتاب های تاریخی نوشته شده در دورهٔ چی شمالی و تانگ از وی بیشتر با نام جومونگ ( هانگول: 주몽، هانجا: 朱蒙 ) یاد شده است. این نام همچنین در نوشته های بعدی از جمله سامگوک ساگی و سامگوک یوسا هم به کار برده شده است. دیر زمانی پیش از گردآوری سامگوک ساگی ( ۱۱۴۵ ) ، فرنام چومو به دانگ میونگ نیرومند ( هانگول: 동명성왕، هانجا: 東明聖王 ) تغییر کرد. در سنگ نوشتهٔ گوانگ گائتو از او با نام «چومو وانگ» به معنای پادشاه چومو یاد شده است. نام های دیگر او عبارتند از چومونگ ( هانگول: 추몽، هانجا: 鄒蒙 ) ، جونگمو ( هانگول: 중모، هانجا: 中牟 ) ، ناکامو یا تومو. در سامگوک ساگی از وی با نام خانوادگی گو ( هانگول: 고، هانجا: 高 ) به نام جومونگ، جونگهه ( هانگول: 중해، هانجا: 衆解 ) یا سانگهه ( هانگول: 상해، هانجا: 象解 ) یاد شده است. [ ۲] وی در در ۳۹ سالگی درگذشت. [ ۳]
گوگوریو در میان سه پادشاهی کره، شمالی ترین آن ها شمرده می شد و بخش هایی از منچوری و کره شمالی امروزی را در بر می گرفت.
سرانجام به خاطر حسادت پسران گوموا و تحقق آرزوی هائه موسو که نجات پناهندگان جوسان قدیم ( گوجوسان ) بود، مجبور به ترک دانگ بویو شد.
هنگامی که جومونگ به رودخانه رسید، از قبل برای خود و همراهانش قایق هایی آماده کرده بود و با آنها به آن طرف رودخانه رفتند. در همین هنگام دائه سو ( ولیعهد دانگ بویو ) نیز در تعقیب جومونگ بود که به محض رسیدن به لب رودخانه متوقف شد، زیرا قایقی برای رفتن نمانده بود. ( بر طبق افسانه ای، وقتی جومونگ هنگام فرار با اسبش به رودخانه ای خروشان رسید، لاک پشتها و جانوران آبزی بر سطح آب آمده و برای عبورش، پلی ایجاد کردند. [ ۴]
در سال ۳۴ پیش از میلاد، ساخت جولبون سئونگ، پایتخت گوگوریو، همراه با کاخ پادشاهی به پایان رسید. چهار سال بعد و در سال ۲۸ پیش از میلاد، جومونگ فرمانده بوویئوم را برای تسخیر اوکجه فرستاد.