جولیتا گویچاردی ( به ایتالیایی: Giulietta Guicciardi ) ( ۲۳ نوامبر ۱۷۸۲ – ۲۲ مارس ۱۸۵۶ ) کُنتِس اتریشی ایتالیایی الاصل که مدتی از شاگردان و دوستان نزدیکِ لودویگ فان بتهوون، آهنگساز بزرگ آلمانی بود.
معروفیتِ او به این دلیل است که بتهوون سونات پیانو شماره ۱۴ خود در دو دیِز مینور، اُپوس ۲۷ شماره ۱ خود را - که امروزه به سونات مهتاب معروف است - در سال ۱۸۰۲ به او تقدیم کرد.
جولیتا گویچاردی در سال ۱۷۸۲ در پرزمیسی به دنیا آمد. او، به همراه پدر و مادرش، در ماه ژوئن ۱۸۰۰ از شهرِ تریسته به وین نقل مکان کرد. زیباییِ «جولی» - نامی که در خانواده اش به آن معروف بود - توجه اشراف و خانواده های مرفه را جلب کرد. او را بسیار زود با آهنگسازی آماتور به نام کُنت فون گالِنبِرگ ( ۱۷۸۰–۱۸۳۹ ) نامزدکردند. آن دو در ۱۴ نوامبر ۱۸۰۳ ازدواج کردند و سپس به ناپل عزیمت کردند. جولی ۲۰ سال در ایتالیا زندگی کرد. در واپسین سال ها، بسیار مورد توجه بود و به ویژه کُنت هِرمان فون پوکلِر - موسکاو از مشوقانِ بنام او بود.
او در وین در سال ۱۸۵۶ درگذشت.
بتهوون از طریق خانوادهٔ «برونسویک»[ ۱] جولیتا گویچاردی آشنا شد. بتهوون، به خصوص با دخترخاله های جولیتا، یعنی با خواهرانِ تِرِز ( ۱۷۷۵–۱۸۶۱ ) و ژوزِفین برونسویک ( ۱۷۷۹–۱۸۲۱ ) ، بسیار صمیمی بود. ژوزِفین برونسویک احتمالاً مهم ترین زن در زندگی بتهوون بود و از سال ۱۷۹۹ نزدِ آهنگسازِ بزرگ پیانو می آموخت. بتهوون در ۱۸۰۲ یکی از آثار بسیار معروفش سونات پیانو شماره ۱۴ در دو دیِز مینور، اُپوس ۲۷ شماره ۱ را - که امروزه به سونات مهتاب معروف است - به او تقدیم کرد. البته نام «مهتاب» را یکی از منتقدان موسیقی به نام لودویگ رِلْشْتاب، چند سال بعد از درگذشتِ آهنگساز، در سال ۱۸۳۲ به آن داد.
بتهوون در اواخر سال ۱۸۰۱ معلم پیانوی گویچاردی شد و ظاهراً شیفتهٔ او شد. بتهوون، در نامه ای که به تاریخِ ۱۶ نوامبر ۱۸۰۱ به دوستش فرانتس گرهارد وِگلِر نوشت و از زندگی و حس عاطفیِ آن دوره اش گفت، منظورش از «دخترِ فریبنده» ظاهراً جولیتا است.
در فیلم معشوق جاودان ( ۱۹۹۴ ) ، والریا گولینو نقشِ جولیتا را بازی می کند. جولیتا یکی از زنانی است که احتمال می رود مخاطبِ نامه ای از بتهوون با عنوان «معشوق جاودان» باشد؛ نامه ای که بتهوون هرگز برای هیچ کس نفرستاد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمعروفیتِ او به این دلیل است که بتهوون سونات پیانو شماره ۱۴ خود در دو دیِز مینور، اُپوس ۲۷ شماره ۱ خود را - که امروزه به سونات مهتاب معروف است - در سال ۱۸۰۲ به او تقدیم کرد.
جولیتا گویچاردی در سال ۱۷۸۲ در پرزمیسی به دنیا آمد. او، به همراه پدر و مادرش، در ماه ژوئن ۱۸۰۰ از شهرِ تریسته به وین نقل مکان کرد. زیباییِ «جولی» - نامی که در خانواده اش به آن معروف بود - توجه اشراف و خانواده های مرفه را جلب کرد. او را بسیار زود با آهنگسازی آماتور به نام کُنت فون گالِنبِرگ ( ۱۷۸۰–۱۸۳۹ ) نامزدکردند. آن دو در ۱۴ نوامبر ۱۸۰۳ ازدواج کردند و سپس به ناپل عزیمت کردند. جولی ۲۰ سال در ایتالیا زندگی کرد. در واپسین سال ها، بسیار مورد توجه بود و به ویژه کُنت هِرمان فون پوکلِر - موسکاو از مشوقانِ بنام او بود.
او در وین در سال ۱۸۵۶ درگذشت.
بتهوون از طریق خانوادهٔ «برونسویک»[ ۱] جولیتا گویچاردی آشنا شد. بتهوون، به خصوص با دخترخاله های جولیتا، یعنی با خواهرانِ تِرِز ( ۱۷۷۵–۱۸۶۱ ) و ژوزِفین برونسویک ( ۱۷۷۹–۱۸۲۱ ) ، بسیار صمیمی بود. ژوزِفین برونسویک احتمالاً مهم ترین زن در زندگی بتهوون بود و از سال ۱۷۹۹ نزدِ آهنگسازِ بزرگ پیانو می آموخت. بتهوون در ۱۸۰۲ یکی از آثار بسیار معروفش سونات پیانو شماره ۱۴ در دو دیِز مینور، اُپوس ۲۷ شماره ۱ را - که امروزه به سونات مهتاب معروف است - به او تقدیم کرد. البته نام «مهتاب» را یکی از منتقدان موسیقی به نام لودویگ رِلْشْتاب، چند سال بعد از درگذشتِ آهنگساز، در سال ۱۸۳۲ به آن داد.
بتهوون در اواخر سال ۱۸۰۱ معلم پیانوی گویچاردی شد و ظاهراً شیفتهٔ او شد. بتهوون، در نامه ای که به تاریخِ ۱۶ نوامبر ۱۸۰۱ به دوستش فرانتس گرهارد وِگلِر نوشت و از زندگی و حس عاطفیِ آن دوره اش گفت، منظورش از «دخترِ فریبنده» ظاهراً جولیتا است.
در فیلم معشوق جاودان ( ۱۹۹۴ ) ، والریا گولینو نقشِ جولیتا را بازی می کند. جولیتا یکی از زنانی است که احتمال می رود مخاطبِ نامه ای از بتهوون با عنوان «معشوق جاودان» باشد؛ نامه ای که بتهوون هرگز برای هیچ کس نفرستاد.
wiki: جولیتا گویچاردی