جولیان شکسپیر کار ( Julian Shakespeare Carr ) ( زادهٔ ۱۲ اکتبر ۱۸۴۵ – درگذشتهٔ ۲۹ آوریل ۱۹۲۴ ) ، صنعتگر، نوع دوست، برترپندار نژادسفید و حمایت گر کو کلاکس کلن ( و در جوانی حامی برده داری ) اهل کارولینای شمالی بوده است. او با نانی کار پیوند زناشویی بست و صاحب دو دختر ( ازجمله الیزا کار ) و سه پسر شدند.
پس از جنگ، کار در شرکت تولید تنباکویِ دبلیو تی. بلکول در نزدیکی دورهام، کارولینای شمالی شریک شد. ذکاوت تجاری وی موجب شد که این شرکت در سطح جهانی به نام تجاری بول دورهام شناخته شود. کار به یکی از ثروت مندترین افراد ایالت تبدیل شد که در حوزه های نساجی، بانکداری ( اولین بانک ملی دورهام ) ، راه آهن، خدمات عمومی ( شرکت برق ) و روزنامه داری فعالیت می کرد.
کار در سال ۱۸۷۳ با دختر سرهنگ دی. سی. پریش، نانی گراهام پریش، ازدواج کرد. آن ها چهار پسر و دو دختر داشتند. محل سکونت این خانواده که ویلای سامرست نام داشت، همچون «جواهری در دورهام» می درخشید. [ ۱] [ ۲]
جولیان کار در ۲۹ آوریل ۱۹۲۴ در خانهٔ دخترش در شیکاگو چشم از جهان فروبست. [ ۳]
کار از طرف نمایندگان کارولینای شمالی ( و یک نفر از مونتانا ) در کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۰۰ نامزد برای دریافت سمت معاونت ریاست جمهوری آمریکا شد و در آنجا به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۱۲ به عنوان نماینده حضور داشت و فعالیت می نمود. [ ۴] [ ۵]
کار در تأسیس دانشگاه دوک نقش به سزایی داشت. ( ساختمان تاریخ در بخش شرقی دانشگاه میان سال های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۸ به نام او شناخته می شد ) . با توجه به این که کالج ترینیتی پس از جنگ برای رفع وابستگی مالی به شهریهٔ دانشجویان بلاتکلیف و کمک های کلیسا مبارزه می کرد، غیرکشیش های متدیست علاقه مند به این حوزه در موفقیت و نجات آن، نقش حیاتی داشتند.
جولیان کار در جلد ششم از تاریخ حق رأی زنان برای تشکیل اتحادیهٔ حق رأی برابر کارولینای شمالی، مورد توجه قرار گرفت: «در این دوره، زمانی که حمایت از این موضع چندان اقبالی نداشت، قاضی والتر کلارک، رئیس دیوان عالی، ژنرال جولیان اس. کار، آرچیبالد هندرسون، وید هریس و ای. کی. گراهام به عنوان کمیته ای مشورتی اقدام کردند و به رایگان برای کمک به لیگ وقت گذاشتند». [ ۶]
او که حامی و مدافع سرسخت رفاه حال کهنه سربازان مؤتلف بود و تمایل داشت وی را «سرباز ارشد» خطاب کنند، فرماندهٔ کل کهنه سربازان مؤتلف کارولینای شمالی بود. در سال ۱۹۱۳، در مراسم وقف بنای یادبود ائتلاف ( که بعدها به سایلنت سم معروف شد ) داخل حیاط دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، کار سخنرانی کرد و اقدام ارزشمند سربازان مؤتلف را ستود و آن را «نجات زندگی نژاد آنگلوساکسون در جنوب» خطاب کرد؛ بنابراین «خالص ترین سویه از نژاد آنگلوساکسون در سیزده ایالت جنوبی یافت می شود». پس از آن، او خاطره ای از نوزده سالگی خودش تعریف کرد که کمی بعد از جنگ در چپل هیل «یک سیاه پوست را به دلیل توهین و بی احترامی علنی به بانویی اهل جنوب و بدنام کردن وی به حدی شلاق زده که دامنش تکه تکه شده است». کار این «وظیفهٔ خوشایند» را پس از آن که آن بانوی سیاه پوست قصد پناه گرفتن در دانشگاه داشت، در برابر صد سرباز فدرال در پادگان انجام داده است. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از جنگ، کار در شرکت تولید تنباکویِ دبلیو تی. بلکول در نزدیکی دورهام، کارولینای شمالی شریک شد. ذکاوت تجاری وی موجب شد که این شرکت در سطح جهانی به نام تجاری بول دورهام شناخته شود. کار به یکی از ثروت مندترین افراد ایالت تبدیل شد که در حوزه های نساجی، بانکداری ( اولین بانک ملی دورهام ) ، راه آهن، خدمات عمومی ( شرکت برق ) و روزنامه داری فعالیت می کرد.
کار در سال ۱۸۷۳ با دختر سرهنگ دی. سی. پریش، نانی گراهام پریش، ازدواج کرد. آن ها چهار پسر و دو دختر داشتند. محل سکونت این خانواده که ویلای سامرست نام داشت، همچون «جواهری در دورهام» می درخشید. [ ۱] [ ۲]
جولیان کار در ۲۹ آوریل ۱۹۲۴ در خانهٔ دخترش در شیکاگو چشم از جهان فروبست. [ ۳]
کار از طرف نمایندگان کارولینای شمالی ( و یک نفر از مونتانا ) در کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۰۰ نامزد برای دریافت سمت معاونت ریاست جمهوری آمریکا شد و در آنجا به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۱۲ به عنوان نماینده حضور داشت و فعالیت می نمود. [ ۴] [ ۵]
کار در تأسیس دانشگاه دوک نقش به سزایی داشت. ( ساختمان تاریخ در بخش شرقی دانشگاه میان سال های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۸ به نام او شناخته می شد ) . با توجه به این که کالج ترینیتی پس از جنگ برای رفع وابستگی مالی به شهریهٔ دانشجویان بلاتکلیف و کمک های کلیسا مبارزه می کرد، غیرکشیش های متدیست علاقه مند به این حوزه در موفقیت و نجات آن، نقش حیاتی داشتند.
جولیان کار در جلد ششم از تاریخ حق رأی زنان برای تشکیل اتحادیهٔ حق رأی برابر کارولینای شمالی، مورد توجه قرار گرفت: «در این دوره، زمانی که حمایت از این موضع چندان اقبالی نداشت، قاضی والتر کلارک، رئیس دیوان عالی، ژنرال جولیان اس. کار، آرچیبالد هندرسون، وید هریس و ای. کی. گراهام به عنوان کمیته ای مشورتی اقدام کردند و به رایگان برای کمک به لیگ وقت گذاشتند». [ ۶]
او که حامی و مدافع سرسخت رفاه حال کهنه سربازان مؤتلف بود و تمایل داشت وی را «سرباز ارشد» خطاب کنند، فرماندهٔ کل کهنه سربازان مؤتلف کارولینای شمالی بود. در سال ۱۹۱۳، در مراسم وقف بنای یادبود ائتلاف ( که بعدها به سایلنت سم معروف شد ) داخل حیاط دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، کار سخنرانی کرد و اقدام ارزشمند سربازان مؤتلف را ستود و آن را «نجات زندگی نژاد آنگلوساکسون در جنوب» خطاب کرد؛ بنابراین «خالص ترین سویه از نژاد آنگلوساکسون در سیزده ایالت جنوبی یافت می شود». پس از آن، او خاطره ای از نوزده سالگی خودش تعریف کرد که کمی بعد از جنگ در چپل هیل «یک سیاه پوست را به دلیل توهین و بی احترامی علنی به بانویی اهل جنوب و بدنام کردن وی به حدی شلاق زده که دامنش تکه تکه شده است». کار این «وظیفهٔ خوشایند» را پس از آن که آن بانوی سیاه پوست قصد پناه گرفتن در دانشگاه داشت، در برابر صد سرباز فدرال در پادگان انجام داده است. [ ۷]
wiki: جولیان کار