جوقه

/juqe/

لغت نامه دهخدا

( جوقة ) جوقة. [ ج َ ق َ] ( ع اِ ) گروه مردم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جماعت مردم. ( اقرب الموارد ). جَوخة. رجوع به جَوخة شود.

جوقه. [ ق َ / ق ِ ] ( اِ ) جَوقة. جَوخة. رجوع به جوخه شود.

جوقه. [ ق َ ] ( اِخ ) تیره ای از ایل بهارلو ( از ایلات خمسه فارس ). ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 86 ).

جوخه، دسته، گروه، رسد
دسته گروه .
تیره از ایل بهارلو

(قِ ) [ تر. ] (اِ. ) دسته ، گروه .

گروه
دسته
تیره
طایفه
. . . جوقه جوقه و طایفه بطایفه هستند.
سفرنامه میرزا ابوالحسن خان ایلچی _حیرت نامه