فناوری جوشکاری اتم هیدروژن ( به انگلیسی :Atomic hydrogen welding ) که از آن تحت عنوان فرایند قوس اتمی ( به انگلیسی :atomic arc welding ) نیز یاد می شود نوعی از فرایندهای جوشکاری است که از دو نوع الکترود غیر همسان فلزی استفاده می شود. این الکترودها در فضایی مملو از گاز هیدروژن ذوب شده و سبب اتصال قطعات به یکدیگر را فراهم می کنند. گاز هیدروژن در این فرآیند به عنوان گاز محافظ عمل می کند. در این فرآیند ، بسته به نیاز قطعه کار ، از فلز پرکننده استفاده می شود. [ ۱] قوس الکتریکی مولکول های هیدروژن را به طور مؤثر تجزیه می کند، که سپس با آزادسازی فوق العاده گرما دوباره ترکیب می شوند و از دمای ۳۴۰۰ درجه سانتیگراد به دمای ۴۰۰۰ درجه سانتیگراد می رسند. بدون قوس، مشعل اکسی هیدروژن فقط می تواند به دمای ۲۸۰۰ درجه سانتیگراد برسد. [ ۲] این سومین درجه داغ شعله بعد از دی سیانو استیلن در دمای ۴۹۸۷ درجه سانتیگراد و سیانوژن در دمای ۴۵۲۵ درجه سانتیگراد است. مشعل استیلن فقط به دمای ۳۳۰۰ درجه سانتیگراد می رسد. این دستگاه را می توان مشعل هیدروژن اتمی یا مشعل هیدروژن نوپا نامید. این فرایند به جوشکاری قوس اتمی نیز معروف است.
گرمای تولید شده توسط این مشعل ( ۳۴۲۲ درجه سانتی گراد ) برای جوشکاری تنگستن ( نسوزترین فلز ) کافی است. وجود هیدروژن همچنین به عنوان یک گاز محافظ عمل می کند و از اکسیداسیون و آلودگی توسط کربن، نیتروژن یا اکسیژن جلوگیری می کند، که می تواند به خصوصیات بسیاری از فلزات آسیب برساند. به همین دلیل نیاز به شار را از بین می برد.
در میان فرایندهای جوشکاری مبتنی بر قوس الکتریکی، فرایندهایی که با بهره گیری از گاز هیدروژن، فرایند را به انجام می رسانند از قدمت کمتری برخوردار هستند. ابداع این روش توسط اروینگ لانگمویر ( به انگلیسی : Irving Langmuir ) ، شیمی دان برجسته ی آمریکایی و برنده ی جایزه نوبل در سال 1932 انجام گرفت. [ ۳]
هیدروژن در حالت اتمی خود یک گاز احیا کننده قوی است که از اکسید شدن فلز جوش و سوختن سریع الکترودها جلوگیری می کند. در حین انجام این فرایند رطوبت و بخار اب موجود در هوای پیرامونی بر اثر حرارت بسیاز زیاد تجزیه و به مولکول های اکسیژن و هیدروژن تبدیل می شود. هیدروژن مولکولی باقیمانده فراتر از منطقه نوترکیبی می سوزد و گرمای بیشتری تولید می کند. این فرآیند جوشکاری می تواند به صورت دستی یا خودکار انجام شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگرمای تولید شده توسط این مشعل ( ۳۴۲۲ درجه سانتی گراد ) برای جوشکاری تنگستن ( نسوزترین فلز ) کافی است. وجود هیدروژن همچنین به عنوان یک گاز محافظ عمل می کند و از اکسیداسیون و آلودگی توسط کربن، نیتروژن یا اکسیژن جلوگیری می کند، که می تواند به خصوصیات بسیاری از فلزات آسیب برساند. به همین دلیل نیاز به شار را از بین می برد.
در میان فرایندهای جوشکاری مبتنی بر قوس الکتریکی، فرایندهایی که با بهره گیری از گاز هیدروژن، فرایند را به انجام می رسانند از قدمت کمتری برخوردار هستند. ابداع این روش توسط اروینگ لانگمویر ( به انگلیسی : Irving Langmuir ) ، شیمی دان برجسته ی آمریکایی و برنده ی جایزه نوبل در سال 1932 انجام گرفت. [ ۳]
هیدروژن در حالت اتمی خود یک گاز احیا کننده قوی است که از اکسید شدن فلز جوش و سوختن سریع الکترودها جلوگیری می کند. در حین انجام این فرایند رطوبت و بخار اب موجود در هوای پیرامونی بر اثر حرارت بسیاز زیاد تجزیه و به مولکول های اکسیژن و هیدروژن تبدیل می شود. هیدروژن مولکولی باقیمانده فراتر از منطقه نوترکیبی می سوزد و گرمای بیشتری تولید می کند. این فرآیند جوشکاری می تواند به صورت دستی یا خودکار انجام شود.
wiki: جوشکاری هیدروژن اتمی