در جوشکاری قوس الکتریکی با سیم تو پودری مصرفی ( به انگلیسی: Flux - cored arc welding, FCAW ) یا به طور خلاصه FCA[ ۱] یک قوس بین الکترود لوله ای هسته گدازآور پیوسته و استخر جوش برقرار می شود. در داخل غلاف فلزی الکترود یک ترکیب از مصالح است که جریان گدازآور و پودر فلزات است. مواد سیال در داخل الکترود شاید همان عملی را انجام می دهد که الکترود SMAW در بیرون انجام می دهد و نهایتاً یک سرباره زیادی را روی جوش ایجاد می نماید.
FCAW ممکن است اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک اجرا شود، اگرچه بیشتر FCAW به صورت نیمه اتوماتیک انجام می شود. در جوشکاری نیمه اتوماتیک جوشکار تفنگ جوش در دست داشته و سرعت جوشکاری را کنترل می نماید، در حالی که در جوشکاری اتوماتیک، این عملیات توسط ماشین کنترل می شود. با SMAW، فرایند جوشکاری دستی، جوشکار باید طول قوس ( فاصله بین الکترود و قطعه کار ) را حفظ نماید، در حالیکه الکترود را در داخل حوضچه ذوب فروکرده و در امتداد اتصال پیش می راند. در جوشکاری اتوماتیک و نیمه اتوماتیک، نیازی نیست که اپراتور الکترود را در حوضچه ذوب خورانده یا فاصله طول قوس را رعایت کند. پودر طول قوس را حفظ می نماید، و سیم الکترود را به قوس می رساند. در جوشکاری اتوماتیک، مکانیزم الکترود را در طول اتصال به پیش می راند. [ ۱]
هر دو مدل جوشکاری FCAW در سال ۱۹۵۰ توسعه داده شد و در سال ۱۹۶۰ وارد بازار گردید. [ ۱]
FCAW اولین بار در اوایل دهه 1950 به عنوان جایگزینی برای جوشکاری قوس فلزی محافظ ( SMAW ) توسعه یافت. مزیت FCAW نسبت به SMAW این است که استفاده از الکترودهای استیک مورد استفاده در SMAW غیرضروری است. این به FCAW کمک کرد تا از بسیاری از محدودیت های مرتبط با SMAW عبور کند.
این روش یکی از فرآیندهای جوشکاری لیست شده مورد تائید در AWS D1. 1 است. هچنین WPS مورد استفاده در این فرآیند از پیش تائید شده هستند.
این فرایند به اندازه مناسبی اپراتور پسند است و در مواقعی استفاده می شود که گاز حفاظ در حالت بدون مشکلات جوی قرار گرفته و بی مشکل باشد.
نمی توان از آن در محیطی که باد می وزد استفاده کرد زیرا از دست دادن گاز محافظ جریان هوا باعث ایجاد تخلخل در جوش می شود.
این نوع جوشکاری FCAW در درجه اول برای جوشکاری فولادهای سازه ای تولید شده است.
از آنجا که هم از الکترود شار هسته ای و هم از گاز محافظ خارجی استفاده می شود ، می توان گفت ترکیبی از جوشکاری قوسی با گاز محافظ ( GMAW ) و جوشکاری قوس هسته شار ( FCAW ) است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفFCAW ممکن است اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک اجرا شود، اگرچه بیشتر FCAW به صورت نیمه اتوماتیک انجام می شود. در جوشکاری نیمه اتوماتیک جوشکار تفنگ جوش در دست داشته و سرعت جوشکاری را کنترل می نماید، در حالی که در جوشکاری اتوماتیک، این عملیات توسط ماشین کنترل می شود. با SMAW، فرایند جوشکاری دستی، جوشکار باید طول قوس ( فاصله بین الکترود و قطعه کار ) را حفظ نماید، در حالیکه الکترود را در داخل حوضچه ذوب فروکرده و در امتداد اتصال پیش می راند. در جوشکاری اتوماتیک و نیمه اتوماتیک، نیازی نیست که اپراتور الکترود را در حوضچه ذوب خورانده یا فاصله طول قوس را رعایت کند. پودر طول قوس را حفظ می نماید، و سیم الکترود را به قوس می رساند. در جوشکاری اتوماتیک، مکانیزم الکترود را در طول اتصال به پیش می راند. [ ۱]
هر دو مدل جوشکاری FCAW در سال ۱۹۵۰ توسعه داده شد و در سال ۱۹۶۰ وارد بازار گردید. [ ۱]
FCAW اولین بار در اوایل دهه 1950 به عنوان جایگزینی برای جوشکاری قوس فلزی محافظ ( SMAW ) توسعه یافت. مزیت FCAW نسبت به SMAW این است که استفاده از الکترودهای استیک مورد استفاده در SMAW غیرضروری است. این به FCAW کمک کرد تا از بسیاری از محدودیت های مرتبط با SMAW عبور کند.
این روش یکی از فرآیندهای جوشکاری لیست شده مورد تائید در AWS D1. 1 است. هچنین WPS مورد استفاده در این فرآیند از پیش تائید شده هستند.
این فرایند به اندازه مناسبی اپراتور پسند است و در مواقعی استفاده می شود که گاز حفاظ در حالت بدون مشکلات جوی قرار گرفته و بی مشکل باشد.
نمی توان از آن در محیطی که باد می وزد استفاده کرد زیرا از دست دادن گاز محافظ جریان هوا باعث ایجاد تخلخل در جوش می شود.
این نوع جوشکاری FCAW در درجه اول برای جوشکاری فولادهای سازه ای تولید شده است.
از آنجا که هم از الکترود شار هسته ای و هم از گاز محافظ خارجی استفاده می شود ، می توان گفت ترکیبی از جوشکاری قوسی با گاز محافظ ( GMAW ) و جوشکاری قوس هسته شار ( FCAW ) است.
