گر ز خرگه ماه من دامن کشان آید برون
دود آه عاشقان از آسمان آید برون
آخر ای عاشق ز جور یار آه ازبهر چیست
بازناید تیر هرگه از کمان آید برون
می برآید هر زمانم آه دوراز روی دوست
ترسم آخر در میان آه جان آید برون
گوئیا از آسمان منشور غم آید به ما
کی تواند کس ز مضمون نشان آیدبرون ؟
( از مرآةالخیال ص 66 ).