جوزپه گاریبالدی ( به ایتالیایی: Giuseppe Garibaldi ) یکی از مبارزان اصلی میهنی در جنگ استقلال ایتالیا بر ضد اتریشی ها بوده است. به خاطر خدمات نظامی اش در آمریکای جنوبی و اروپا لقب قهرمان دو جهان را به او داده اند. گاریبالدی فرماندهِ جنگ های وحدت ایتالیا و قهرمان ملی این کشور به شمار می آید.
... [مشاهده متن کامل]
وی زاده ی ۴ ژوئیه ۱۸۰۷ در شهر نیس و درگذشته به تاریخ ۲ ژوئن ۱۸۸۲ در «کاپررا»∗ است.
از یک خانواده ماهیگیر برخاست و در نیروی دریایی سلطنتی ساردنی - پیه مونته خدمت کرد. وی ابتدا در راه وحدت ایتالیا و ضد اتریش و بعداً ضد دولت پادشاهی ناپل و حکومت پاپ مبارزه کرد. در سال ۱۸۳۳ به سازمان مخفی «ایتالیای جوان» و مؤسس آن جوزپه ماتزینی پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۳۴ پس از یک قیام ناکام، دستگیر و به اعدام محکوم شد؛ اما توانست از طریق فرانسه به آمریکای جنوبی فرار کند و با شرکت در جنگهای آزادی خواهی آن دیار به تجارب نوینی در مبارزات چریکی دست یابد.
با شروع انقلاب سال ۱۸۴۸ گاریبالدی به ایتالیا بازگشت و با یک گروه چریکی در لمباردی علیه ارتش اشغالگر اتریش به مقابله پرداخت و سرانجام با پشتیبانی از انقلابیون ایتالیا و فراخوانی جمهوری روم در فوریه ۱۸۴۹، در مقابل اشغالگران فرانسوی و سربازان بوربونی، شجاعانه ایستادگی نمود؛ اما مجبور به عقب نشینی و فرار مجدد به آمریکا شد. در سال ۱۸۵۴ با پذیرفتن شرایطی، اجازه بازگشت به پیه مونته را دریافت نمود و در جزیره کاپررا ( شمال ساردنی ) به کشاورزی مشغول شد. پس از اندک زمانی به جنبش رهائی بخش ایتالیا پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۶۰ با همکاری کاوور از آزادیخواهان ایتالیا، جزیره سیسیل را از زیر سلطه ی بوربون ها آزاد نمود. در جنگ بین فرانسه و آلمان در سال ۱۸۷۰–۱۸۷۱ گاریبالدی در حمایت از جمهوری نوخاسته فرانسه و علیه ارتش آلمان شرکت نمود. وی حتی برای مدت کوتاهی عضو اتحادیه ملی فرانسه بود. گاریبالدی دوش به دوش کاوور، ماتزینی و امانوئل دوم از شخصیت های اصلی «ریسورجیمنتو»∗ می باشد. او شکوه پیروزی و موفقیت انقلابی خود را مدیون جوشش و تحرک جسورانه اش بود که باعث تهییج احساسات و شوق مبارزان داوطلب و فداکارش∗ می گردید. او از نظر سیاسی دارای موضعی متزلزل و ناپایدار بود و هیچگاه نتوانست بین پادشاه و ماتزینی یکی را انتخاب نماید. چندین بار از روند سیاسی حکومت ملی و جوان و نوپای ایتالیا سرخورده و ناامید شد و سرانجام به اتفاق طرفداران خود در مجلس ایتالیا، به چپ ترین جناح موجود پیوست.
... [مشاهده متن کامل]
وی زاده ی ۴ ژوئیه ۱۸۰۷ در شهر نیس و درگذشته به تاریخ ۲ ژوئن ۱۸۸۲ در «کاپررا»∗ است.
از یک خانواده ماهیگیر برخاست و در نیروی دریایی سلطنتی ساردنی - پیه مونته خدمت کرد. وی ابتدا در راه وحدت ایتالیا و ضد اتریش و بعداً ضد دولت پادشاهی ناپل و حکومت پاپ مبارزه کرد. در سال ۱۸۳۳ به سازمان مخفی «ایتالیای جوان» و مؤسس آن جوزپه ماتزینی پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۳۴ پس از یک قیام ناکام، دستگیر و به اعدام محکوم شد؛ اما توانست از طریق فرانسه به آمریکای جنوبی فرار کند و با شرکت در جنگهای آزادی خواهی آن دیار به تجارب نوینی در مبارزات چریکی دست یابد.
با شروع انقلاب سال ۱۸۴۸ گاریبالدی به ایتالیا بازگشت و با یک گروه چریکی در لمباردی علیه ارتش اشغالگر اتریش به مقابله پرداخت و سرانجام با پشتیبانی از انقلابیون ایتالیا و فراخوانی جمهوری روم در فوریه ۱۸۴۹، در مقابل اشغالگران فرانسوی و سربازان بوربونی، شجاعانه ایستادگی نمود؛ اما مجبور به عقب نشینی و فرار مجدد به آمریکا شد. در سال ۱۸۵۴ با پذیرفتن شرایطی، اجازه بازگشت به پیه مونته را دریافت نمود و در جزیره کاپررا ( شمال ساردنی ) به کشاورزی مشغول شد. پس از اندک زمانی به جنبش رهائی بخش ایتالیا پیوست. گاریبالدی در سال ۱۸۶۰ با همکاری کاوور از آزادیخواهان ایتالیا، جزیره سیسیل را از زیر سلطه ی بوربون ها آزاد نمود. در جنگ بین فرانسه و آلمان در سال ۱۸۷۰–۱۸۷۱ گاریبالدی در حمایت از جمهوری نوخاسته فرانسه و علیه ارتش آلمان شرکت نمود. وی حتی برای مدت کوتاهی عضو اتحادیه ملی فرانسه بود. گاریبالدی دوش به دوش کاوور، ماتزینی و امانوئل دوم از شخصیت های اصلی «ریسورجیمنتو»∗ می باشد. او شکوه پیروزی و موفقیت انقلابی خود را مدیون جوشش و تحرک جسورانه اش بود که باعث تهییج احساسات و شوق مبارزان داوطلب و فداکارش∗ می گردید. او از نظر سیاسی دارای موضعی متزلزل و ناپایدار بود و هیچگاه نتوانست بین پادشاه و ماتزینی یکی را انتخاب نماید. چندین بار از روند سیاسی حکومت ملی و جوان و نوپای ایتالیا سرخورده و ناامید شد و سرانجام به اتفاق طرفداران خود در مجلس ایتالیا، به چپ ترین جناح موجود پیوست.
