جوزپا الئونورا بارباپیکولا ( ۱۷۰۲ – حدود ۱۷۴۰ ) فیلسوف، شاعر و مترجم ایتالیایی بود. او بیشتر برای ترجمه ای که از اصول فلسفه رنه دکارت به ایتالیایی در سال ۱۷۲۲ انجام داده است، شناخته شده است. بارباپیکولا در مقدمه ترجمه خود از اصول فلسفه ادعا کرد که زنان برخلاف باور معاصرانش از نظر فکری پایین تر از سطح عادی نیستند، بلکه به دلیل عدم تحصیلاتشان اینچنین به نظر می رسد. دانشمندان ناپل، بارباپیکولا را فردی معرفی کردند که اندیشهٔ دکارتی را به ایتالیا آورد.
... [مشاهده متن کامل]
بارباپیکولا احتمالاً در ناپل به دنیا آمده است و به نظر می رسد که خانواده او در اصل اهل سالرنو بوده اند. عموی او توماسو ماریا آلفانی، واعظ تحسین شده دومینیکن در ناپل و کاتب جامباتیستا ویکو بود. اگرچه دربارهٔ والدین او چیزی در دست نیست، اما این موضوع که عمویش در تربیت و آموزش او تأثیر داشته، قابل طرح است.
او تحت عنوان میریستیک عضو آکادمی پاپی آرکادیا در بولونیا بود. وی اغلب اشعار خود را با همکاری دوست شاعرش، لوئیزا ویکو، منتشر می کرد.
هیچ اطلاعات مشخصی درخصوص تحصیلات رسمی بارباپیکولا وجود ندارد. با این حال، به نظر می رسد که وی بخش قابل توجهی از دانشش را از طریق مکالماتی که در سالن های ناپلی داشته فراهم کرده است. به طور خاص، به احتمال زیاد در خانه فیلسوف ایتالیایی جیامباتیستا ویکو بود که او بیشتر دانش خود را در آنجا به دست آورد، زیرا از مکاتبات او با دختر ویکو و با خود ویکو، می توان دریافت که ویکو پدر دوست صمیمی او، لوئیزا بود. او از دوستان نزدیک خانواده ویکو و یکی از اعضای برجسته محافل روشنفکری ناپل بود.
بارباپیکولا در مقدمه طولانی ترجمه خود از اصول فلسفه رنه دکارت به ایتالیایی، که در سال ۱۷۲۲ منتشر شد، از توانمندی فکری زنان، حق آن ها برای آموزش قابل قبول و ادعای آن ها برای داشتن صدایی در گفتمان روشنفکری تحت سلطه مردان دفاع کرد. در این پیشگفتار که عنوان آن، «از مترجم به خواننده»است، او دکارت را خالق فلسفه ای معرفی می کند که از ذهن زنانه تجلیل کرده است. او با عذرخواهی شروع می کند و با ترجمه اش درمقابل استدلال هایی مانند آنچه هومر، هرودوت و کلود فلوری برای حقارت فکری زنان مطرح کرده اند، از زنان دفاع می کند. بارباپیکولا متعاقباً شرحی از دستاوردهای زنان در طول تاریخ ارائه می کند و به نمونه های متعددی از جمله به دافنه، دیوتیما، ملکه کریستینا و آن دایسر اشاره می کند. او همچنین به دنبال انتشار فلسفه دکارتی دکارت بود، کسی که به زنان اقتدار فکری می داد. او ترجمه را به ملکه الیزابت استوارت تقدیم کرد، که دکارت با او تبادل نظر فلسفی گسترده ای داشت.
... [مشاهده متن کامل]
بارباپیکولا احتمالاً در ناپل به دنیا آمده است و به نظر می رسد که خانواده او در اصل اهل سالرنو بوده اند. عموی او توماسو ماریا آلفانی، واعظ تحسین شده دومینیکن در ناپل و کاتب جامباتیستا ویکو بود. اگرچه دربارهٔ والدین او چیزی در دست نیست، اما این موضوع که عمویش در تربیت و آموزش او تأثیر داشته، قابل طرح است.
او تحت عنوان میریستیک عضو آکادمی پاپی آرکادیا در بولونیا بود. وی اغلب اشعار خود را با همکاری دوست شاعرش، لوئیزا ویکو، منتشر می کرد.
هیچ اطلاعات مشخصی درخصوص تحصیلات رسمی بارباپیکولا وجود ندارد. با این حال، به نظر می رسد که وی بخش قابل توجهی از دانشش را از طریق مکالماتی که در سالن های ناپلی داشته فراهم کرده است. به طور خاص، به احتمال زیاد در خانه فیلسوف ایتالیایی جیامباتیستا ویکو بود که او بیشتر دانش خود را در آنجا به دست آورد، زیرا از مکاتبات او با دختر ویکو و با خود ویکو، می توان دریافت که ویکو پدر دوست صمیمی او، لوئیزا بود. او از دوستان نزدیک خانواده ویکو و یکی از اعضای برجسته محافل روشنفکری ناپل بود.
بارباپیکولا در مقدمه طولانی ترجمه خود از اصول فلسفه رنه دکارت به ایتالیایی، که در سال ۱۷۲۲ منتشر شد، از توانمندی فکری زنان، حق آن ها برای آموزش قابل قبول و ادعای آن ها برای داشتن صدایی در گفتمان روشنفکری تحت سلطه مردان دفاع کرد. در این پیشگفتار که عنوان آن، «از مترجم به خواننده»است، او دکارت را خالق فلسفه ای معرفی می کند که از ذهن زنانه تجلیل کرده است. او با عذرخواهی شروع می کند و با ترجمه اش درمقابل استدلال هایی مانند آنچه هومر، هرودوت و کلود فلوری برای حقارت فکری زنان مطرح کرده اند، از زنان دفاع می کند. بارباپیکولا متعاقباً شرحی از دستاوردهای زنان در طول تاریخ ارائه می کند و به نمونه های متعددی از جمله به دافنه، دیوتیما، ملکه کریستینا و آن دایسر اشاره می کند. او همچنین به دنبال انتشار فلسفه دکارتی دکارت بود، کسی که به زنان اقتدار فکری می داد. او ترجمه را به ملکه الیزابت استوارت تقدیم کرد، که دکارت با او تبادل نظر فلسفی گسترده ای داشت.
