جوزفو زارلینو

جوزفو زارلینو ( ایتالیایی: Gioseffo Zarlino، زادهٔ ۳۱ ژانویه ۱۵۱۷ – درگذشت ۴ فوریه ۱۵۹۰ ) ، نظریه پرداز موسیقی و آهنگ ساز اهل جمهوری ونیز در دوره رنسانس بود. او یکی از مشهورترین نظریه پردازان موسیقی اروپا در کنار آریستوکسنوس و ژان فیلیپ رامو بود و سهم بزرگی در گسترش دانش کنترپوان داشته است.
«جوزفو زارلینو» به تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۵۱۷م، در شهر کیوجا در نزدیک ونیز متولد شد. آموزش ابتدایی او با فرانسیسکویی ها بود و سپس به آنها پیوست. در سال ۱۵۳۶، خوانندهٔ «کلیسای جامع کیوجا»[ الف] شد و تا سال ۱۵۳۹م، نه تنها خوانندهٔ سرودهای مذهبی بود بلکه ارگانیست اصلی کلیسا نیز شد. وی در سال ۱۵۴۱، به ونیز رفت تا با اساتید و کنترپوانیست های آکاپلا در کلیسای جامع سینت مارکو آشنا شود.
در سال۱۵۶۵، پس از استعفای «چیپریانو دِرورِ»[ ب] از پُستِ استادی ( کاپل مایستر ) «مدرسهٔ ونیزی»[ پ] ، زارلینو به این سِمَت که یکی از معتبرترین پُست های موسیقی در ایتالیا بود، منصوب شد و تا آخر عمر آن را حفظ کرد.
زارلینو با اینکه آهنگساز پرکار و متوسطی بود ولی «موتِت» های[ ت] [ ث] درخشانی داشت که تسلط وی را در کانن های کنترپوانتیک نشان می داد. اما با این حال عمدهٔ شهرت اصلی وی به عنوان نظریه پرداز موسیقی بود و نخستین موسیقی دانی است که این کار را با دقت انجام داده است. گر چه این احتمال هم وجود دارد که «پیترو آرون»[ ج] ، اولین کسی باشد که نظریهٔ اعتدال میانگین را طرح کرده باشد.
همچنین زارلینو اولین کسی بود که اولویت استفاده از سه صدایی بر اساس فاصله را برای ایجاد هارمونی مطرح ساخت و همچنین اولین نظریه پرداز در ممنوعیت استفاده از فواصل پنجم و اکتاو موازی در کنترپوان بود.
↑ Chioggia Cathedral ↑ Cipriano de Rore ↑ Venetian School ↑ Motet ↑ نوعی موسیقی آوازی مذهبی ↑ Pietro Aaron