جوزف لیستر

جوزف لیستر ( به انگلیسی: Joseph Lister, 1st Baron Lister ) ( ۱۸۲۷–۱۹۱۲ ) ، جراحی انگلیسی بود که نخستین بار، مسئله ضدعفونی کردن اجسام در هنگام جراحی را مطرح ساخت. لیستر در سال ۱۸۱۶، جراح بیمارستان گلاسگو اینفیرماری، بزرگترین بیمارستان شهر گلاسگو، گشت.
او در دوران طبابت خود در این بیمارستان، مجبور بود افراد بسیاری را که در حوادث گوناگون مجروح شده بودند معالجه کند. زخم های اکثر این بیماران، اغلب عفونی می شد. در این هنگام، اطراف زخم، متورم و ملتهب می شد و زخم، عفونت می کرد. لیستر همواره در پی آن بود که از بروز این نوع آلودگی ها جلوگیری کند. او ابتدا کوشید تا محل زخم را تمیز نگه دارد؛ اما این مسئله نیز کمکی به او نمی کرد. سپس لیستر در سال ۱۸۶۴، با یک تجربیات دانشمند فرانسوی به نام لوئی پاستور آشنایی پیدا کرد. پاستور ثابت کرده بود که میکروب های ریزی در هوا وجود دارند که باعث خراب شدن شیر و فاسد شدن گوشت می شوند. لیستر اندیشید که شاید عفونت زخم ها نیز بر اثر وجود میکروب های موجود در هوا است.
لیستر کوشید تا با ریختن فنول بر روی میکروب های موذی، آن ها را از بین ببرد. به این ترتیب، او در کم کردن میزان عفونت بسیار موفق بود و متقاعد شد که به کار بستن این تئوری، برای از میان بردن عفونت مفید است.
در سال ۱۸۶۷، لیستر مقاله ای برای یکی از مهم ترین مجلات پزشکی نوشت و در آن به شرح کامل عفونت پرداخت و راه مقابله با آن را به تفصیل ذکر کرد. تئوری لیستر در ابتدا به طور کامل پذیرفته نشد؛ اما ۲۵ سال بعد، بیشتر جراحان از ماده ضدعفونی برای معالجه زخم ها در هنگام عمل، استفاده می کردند. امروزه؛ تمامی پزشکان دنیا از ایده ای پیروی می کنند که نخستین بار جوزف لیستر، آن را مطرح نمود. جوزف لیستر در طول دوران علمی خود موفق به دریافت جوایزی مانند مدال پادشاهی ( به انگلیسی: Royal Medal ) در سال ۱۸۸۰، مدال آلبرت ( به انگلیسی: Albert Medal ) در سال ۱۸۹۴ و مدال کاپلی ( به انگلیسی: Copley Medal ) در سال ۱۹۰۲ شد.